Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου
Το δύσκολο δεν είναι ο χωρισμός, αλλά η ζωή μετά από αυτόν.
Ο χωρισμός κρατάει μερικά λεπτά, και το κλάμα ίσως μερικές ημέρες.
Το δύσκολο είναι, αφού έχεις αδειάσει,να γεμίσεις ξανά. Αφού έχεις χάσει την πίστη σου, να πιστέψεις ξανά.
Το δύσκολο είναι να αποφύγεις τη σύγκριση στον τρόπο που θα σε φιλήσει το επόμενο στόμα, στον τρόπο που θα σε αγγίξει το επόμενο χέρι.
Το δύσκολο είναι να τολμήσεις ξανά να αφεθείς.
Το δύσκολο είναι να μάθεις να ελπίζεις ξανά, τώρα που ξέρεις πώς είναι να απελπίζεσαι.
Το πιο δύσκολο όμως απ’όλα, είναι να σε θυμάμαι χωρίς να πονάω.
Να ξυπνάω και να μη μου λείπεις.
Να λέω ” δεν πειράζει” και να το εννοώ.
Το πιο δύσκολο είναι να χαμογελάς και γω να μη το βλέπω…