Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.
Ο άνθρωπος που σ’αγαπάει βαθιά, ακόμη και να τον Σταυρώσεις, θα συνεχίσει να σ’αγαπάει.
Δεν είναι η αγάπη ένα τεφτέρι, τι έβαλες τι πήρες, τι άφησες..
Οι άνθρωποι που αγαπάνε βαθιά και ανιδιοτελή το ξέρουνε.
Νιώθουν την αγάπη τους γερά να πατάει στη γη, γι αυτό ποτέ δεν θα πονέσουν αν τους πληγώσεις.
Η πραγματική αγάπη δεν αλλάζει, δεν είναι φτηνή, ιμιτασιόν.
Αγαπήστε βαθιά τους ανθρώπους που επιλέξατε να πλαισιώσουν το κάδρο της ζωής σας και κατανοήστε ότι είμαστε όλοι ατελείς κι όχι τέλειοι.
Κοιτάξτε μόνο τα καλά τους κι αυτά που σας κάνουν να τους αγαπάτε.
Αγαπήστε πολύ και απόλυτα, μόνο τότε η ψυχή σας θα αναστηθεί.
Μην λέτε αυτός με πρόδωσε, αυτός με πλήγωσε, αυτός με έφτυσε, αυτός με αγνόησε. Αν έκανε κάποιο από αυτά δεν άξιζε να είναι δίπλα μας, άρα αν τον κρατάμε έχουμε κι εμείς την μισή ευθύνη των πραγμάτων.
Τώρα αν αγαπάμε πολύ κάποιον, ακόμη και να μας πονέσει πρέπει να τον συγχωρούμε, γιατί μόνο τότε η ψυχούλα μας είναι ανάλαφρη.
Γιατί κανένας δεν μπορεί να μας δημιουργήσει πληγή αν δεν του το επιτρέψουμε εμείς. Μην πιστεύετε τους ευθυνόφοβους που λένε ότι πάντα φταίνε μόνο οι άλλοι.
Ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας.
Αλλά ο άνθρωπος που σ’αγαπάει βαθιά, ακόμη και να τον Σταυρώσεις, θα συνεχίσει να σ’αγαπάει.