Να είσαι εκεί. Πριν το “εκεί” γίνει ανάμνηση. Πριν η στιγμή, γίνει φωτογραφία.

December 31, 2017
2 Mins Read
38 Views

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Μην περιμένεις “απολογισμό” δεν έχει.
Δεν μπορώ να σου μετρήσω τις απώλειες. Πώς να στις περιγράψω;
Ζύγισε ο θάνατος μισό κιλό κι ο χωρισμός μερικά γραμμάρια ή αντίστροφα;
Και πώς να σου μετρήσω εκείνον που ήρθε και αγκάλιασε τις πληγές μου και τις επούλωσε σιγά σιγά..
Πώς να σου ζυγίσω τη φιλία και την πίστη;
Ναι, την ώρα της απώλειας ξέρεις, εκείνη τη σκοτεινή ώρα, κάποιοι στάθηκαν δίπλα βουβοί με τις πράξεις τους να μιλάνε μόνο.
Πώς να σου μετρήσω τα λόγια τα μεγάλα;
Εκείνα τις λατρείας και του θαυμασμού, της αγάπης, και τα “εγώ, εδώ” που λίγο μετά είχαν γίνει μαχαίρια που προσπαθούσαν να καρφωθούν στην πλάτη..
Προσπαθούσαν… γιατί την ασπίδα των ανθρώπων που σε αγαπούν αληθινά, εκείνων που το “εδώ” δεν είναι λέξη πιασάρικη αλλά πράξη, εκείνων που δεν διαφημίζουν την (υπέρ)ευαισθησία τους και δεν γυρνάνε σαν γυρολόγοι της αγάπης, κανείς δεν μπορεί να την νικήσει.
Ναι, είχαν πόνο οι μέρες που πέρασαν.
Πολύ, λίγο δεν ξέρω..
Πώς να σου μετρήσω τον πόνο που αφήνει ο θάνατος του γονιού σου;
Δεν ξέρω..
Είχαν όμως πολλή αγάπη, πολλές αγκαλιές και χέρια που ήρθαν την πιο απρόσμενη στιγμή να χαϊδεψουν σαν να μπορούσαν εκείνη τη στιγμή του αποχαιρετισμού να διώξουν από πάνω μου την οδύνη.
Είχε και γέλια τούτος ο χρόνος. Γέλια πολλά κι αληθινά, από εκείνα που σου κόβουν την ανάσα..
Είχε και μαθήματα ζωής, από εκείνα που δεν θα θελες να τα είχες μάθει. Κι όμως.. έμαθες.
Και τώρα ξέρεις..

Δεν ξέρω να δίνω συμβουλές.. είμαι η πιο ακατάλληλη να σου πει “να” και “πρέπει”.
Μα αν μου επιτρέπεις, μόνο κάτι θα σου πω κι αν θες κράτα το..

Λέξεις να μην χρωστάς.
Να αγαπάς και να το λες. Να ποθείς και να το φωνάζεις. Να θυμώνεις και να το εκφράζεις.
Να μετανιώνεις και να το δείχνεις.
Να είσαι εκεί. Πριν το “εκεί” γίνει ανάμνηση. Πριν η στιγμή, γίνει φωτογραφία.
Να είσαι εκεί.. παρόν στο τώρα.

Και κάπου εδώ θα σε αφήσω.. με περιμένει η θάλασσά μου.
Κι ότι έχω να σου ευχηθώ, θα το κλείσω σε ένα κόκκινο μπαλόνι και θα το αφήσω να ταξιδέψει και να σε συναντήσει.
Εκεί που το κύμα και η θάλασσα, δεν χώρισαν ποτέ.

Exit mobile version