Γράφει η Νόνη Διολή
Να αγαπάς τον εαυτό σου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
Να τον προσέχεις, να το φυλάς και να τον προστατεύεις.
Να ξέρεις ότι οι φίλοι έρχονται και παρέχονται.
Κάποιοι θα σε ζηλέψουν, κάποιοι θα σε εκτιμήσουν, κάποιοι θα σου φερθούν ύπουλα, κάποιοι θα φύγουν νωρίς, κάποιοι θα μείνουν για πάντα.
Και οι άντρες το ίδιο.
Κάποιοι θα σ’ ερωτευτούν σφόδρα, κάποιοι θα σε πληγώσουν ανεπανόρθωτα, κάποιοι θα σε διώξουν και κάποιους θα τους διώξεις εσύ.
Η οικογένεια σου θα σε στηρίζει πάντα ακόμα και αν δεν ζεις μαζί τους, ακόμα και αν δεν μπορούν να είναι μαζί σου.
Βράχοι στα θέλω σου, μονοπάτι στις επιθυμίες σου.
Όμως στο τέλος της μέρας, στο τέλος της κάθε μέρας που θα κλείνεις την πόρτα σου αυτό που θα μένει θα είναι εσύ και ο εαυτός σου, εσύ με τον εαυτό σου.
Μαζί του θα κοιμάσαι, μαζί του θα κλαις, μαζί του θα γελάς, μαζί του θα εύχεσαι, με εκείνον θα καταριέσαι, με εκείνον θα σιχτιρίζεις και θα χτυπιέσαι.
Αυτός θα σου δίνει το χέρι του να σηκωθείς και εσύ θα ξεσκονίζεις από πάνω του τις σκόνες και θα συνεχίζεις μαζί του.
Εσύ και ο εαυτός σου, εσύ με τον εαυτό σου, οι δύο σας, μόνοι σας.
Εσύ και αυτός.
Γι’ αυτό τον εαυτό σου να τον αγαπάς περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, να τον προσέχεις, να τον φυλάς και να τον προστατεύεις.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, να αγαπάς εσένα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον!
Να σε αγαπάς πολύ και με πάθος!