Γράφει η Βέφα
Κάθε Κυριακή βράδυ, ονειρεύομαι έναν γυρισμό και αντιλαμβάνομαι ότι δεν ξεκίνησα ποτέ.
Πάλι, ξέχασα να βάλω ξυπνητήρι στην καρδιά μου!
Κλείνω τα μάτια να ονειρευτούμε ότι μου λείπει, πάω εκεί που με πάει, μόνη μου, να βρω ένα κομμάτι αύριο, τυλιγμένο με γνώριμη ζεστασιά από ένα όμορφο χτες.
Ξεχασμένο στο πουθενά του σήμερα…
Πετάω πάνω σε όνειρα, από αυτά που με κάνουν να γελώ, να ξεχάσω ότι ξέχασα για άλλη μια φορά να ταξιδέψω.
Την επόμενη φορά λέω, την επόμενη φορά θα σε πάω!
Κάθε Κυριακή βράδυ, ονειρεύομαι ότι είναι Παρασκευή.
Έχω το ελεύθερο να φύγω, να χάνομαι για λίγο, για έμενα,
Ακουμπάω την ψυχή μου να επιπλέει πάνω στης λέξεις για να μην πνίγει.
Κλαίω σαν παιδί που θέλει πίσω τα δάκρυα που του σκούπισες..
Εγώ, κάθε Κυριακή βραδύ, εύχομαι να μην ήταν Κυριακή!