Γράφει η Γεώρα
Ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου έχει έρθει!
Ο Δεκέμβριος ασυζητητί είναι για τους περισσότερους αν όχι για όλους ο πιο αγαπημένος μήνας. Και φυσικά ο λόγος είναι πως μαζί του φέρνει και την πιο όμορφη περίοδο του χρόνου! Τα Χριστούεγεννα!
Δεν ξέρω πως, αλλά ναι!Από την πρώτη Δεκεμβρίου, μυρίζουν Χριστούγεννα! Τα πάντα αλλάζουν! Οι άνθρωποι αλλάζουν. Σαν η αγάπη να κατοικεί μέσα τους με το έτσι θέλω και να γίνονται πιο ευγενικοί, συμπαθείς.
Τα πρόσωπα των μικρών, καλά και των μεγάλων –ορισμένων τουλάχιστον που επιμένουν να μένουν παιδιά στην καρδιά- φωτίζονται! Μάτια μεγάλα αστραφτερά γεμάτα ενθουσιασμό,χαμόγελα λαμπερά, χαχανιτά που ηχούν σαν καμπανάκια,σιγοτραγουδώντας Χριστουγεννιάτικα,συνοδεύοντας τον στολισμό του δένδρου αλλά και την κάθε μέρα μας,χορεύουν με την μαγεία των Χριστουγέννων πασπαλίζοντας τα πάντα με χρυσόσκονη!
Και πάντα αυτές τις μέρες, οι αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία έρχονται και μας συντροφεύουν καθώς και μας υπενθυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να διατηρήσουμε αλλά και να μην χάσουμε εκείνο το μικρό παιδί που βρίσκεται μέσα μας.
Εκείνο το παιδί με την αστείρευτη αγάπη, τον ενθουσιασμό αλλά και τον αυθορμητισμό του, που γέμιζε το σπίτι με ευτυχία!
Φυσικά αυτές οι αναμνήσεις συνοδεύονται με λαχταριστές μυρωδιές από μελεμακάρονα και κουραμπιέδες,που ξεπηδούν από το μικρό αλλά γλυκό χαμό με μέλι και την άχνη να έχει μεταμορφώσει την κουζίνα σε χειμωνιάτικο τοπίο!Με τα παιδικά μας πρόσωπα να φουσκώνουν από ευχαρίστηση για την βοήθεια και την μαμά περήφανη για τους μικρούς της βοηθούς!
Η πιο όμορφη στιγμή όμως, ήταν το γράμμα μας στον Άι Βασίλη! Εκείνο το φίλο μας με την κόκκινη στολή του, της μαύρες μπότες του, τα στρογγυλά γυαλιά του και την άσπρη γεννιάδα του, που μας γέμιζε από αγάπη και χαρά!
Γράμμα στον Άι Βασίλη λοιπόν σκεφτόμαστε και ένα μικρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό μας! Κάποιοι μπορεί να τα έχουν ακόμα τα γράμματα που έστελναν όταν ήταν μικρά παιδιά σε εκείνον! Και όλη αυτή η διαδικασία ήταν μαγική!
Και το γράμμα ξεκινούσε κάπως έτσι συνήθως. Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, φέτος τα Χριστούγεννα ήμουν… Πόση δύναμη χρειαζόταν για να γράψουμε την αλήθεια για το αν ήμασταν καλά ή όχι παιδιά την χρονιά που πέρασε! Αν κάναμε σκανταλιές, αν στεναχωρήσαμε τους γονείς μας. Πόσο θάρρος ήθελε να πούμε την αλήθεια που μπορεί σε ορισμένα σημεία να μην ήταν και τόσο γλυκιά! Μετά όμως συνεχίζαμε, ύστερα από αρκετή σκέψη βέβαια, να γράφουμε το δώρο που θέλαμε να μας φέρει!
Προσεκτικά το βάζαμε στο φάκελο και το δίναμε στους γονείς μας για να το πάνε στο ταχυδρομείο.
Και όλες αυτές οι αναμνήσεις να χορεύουν στο μυαλό μας και να γεμίζουν με ζεστασιά την καρδιά μας! Η μαγεία όμως σε όλο αυτή την διαδικασία και η αλήθεια που κρύβεται,είναι πως στην καρδιά πρέπει να μείνουμε παιδιά!
Γιατί εκείνα ξέρουν να αγαπούν αληθινά! Γιατί είναι όμορφο να ζούμε τα Χριστούγεννα με την ίδια λαχτάρα όπως όταν ήμασταν παιδιά, δημιουργώντας όμορφες και ξεχωριστές αναμνήσεις με την οικογένειά μας και τους φίλους μας, που δεν θα σβήσουν με το πέρασμα του χρόνου και πάντα θα φέρνουν το χαμόγελο στα χείλη μικρών και μεγάλων.
Για να έρθουν αληθινά Χριστούγεννα περισσότερη σημασία πρέπει να δωθεί στη σχέση των μελών της οικογένειας!Εκείνη να είναι γερά ενωμένη!Μόνο τότε θα είναι πραγματικά όλα φωτεινά και ξεχωριστά.