Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Πέρασε καιρός που έχω να σε δω μάτια μου. Η απόσταση βλέπεις χωρίζει κάποιους ανθρώπους και εμάς επέλεξε να μας χωρίζει.
Καμιά φορά ίσως να είναι και μια δοκιμασία για να καταλαβαίνουμε την ανάγκη του άλλου να μας έχει κοντά του ή την αδιαφορία του που αυτό διπλασιάζει τα χιλιόμετρα ανάμεσά μας.
Για μένα πάντως όσο μακριά μου κι αν είσαι στο μυαλό μου παραμένεις εκεί. Άγρυπνος φρουρός, μερόνυχτα ολόκληρα, μέχρι να σε ξαναδώ.
Νιώθω να μου λείπεις, νιώθω κενή όταν δεν είμαι στην αγκαλιά σου. Θέλω να σε ακούω και να σε βλέπω συνέχεια, όμως δε γίνεται αυτό. Λόγο απόστασης, ναι. Το καταλαβαίνω. Όμως όταν δυο άνθρωποι θέλουν να είναι μαζί τα χιλιόμετρα μηδενίζουν μπροστά στη λαχτάρα του να δεις αυτόν που θέλεις. Μα τι βλακείες κάθομαι και λέω ε;
Είναι ψηλά γράμματα αυτά για σένα. Εσύ όταν σε στριμώχνουν οι ερωτήσεις μου την έχεις έτοιμη την απάντηση. Απόσταση.
Παρόλ’ αυτά στα λόγια όλα καλά αλλά στην πράξη τα χαλάμε. Πέφτεις σε αντιφάσεις και εκεί είναι που μπερδεύομαι.
Κάνω υπομονή, αλλά για πόσο ακόμα. Τα λόγια τα παίρνει ο αέρας, τα λες και χάνονται. Οι πράξεις φτάνουν μέχρι το κόκαλο και τις καταλαβαίνω καλύτερα. Αλλά μάταια. Καμία πράξη. Απάθεια. Μόνο λόγια. Μόνο για τα εύκολα είσαι. Μόνο γι αυτά που αντέχεις.
Οι αποστάσεις, οι σχέσεις και οι αγάπες είναι για άλλους. Γι αυτούς που νιώθουν, γι αυτούς που είναι έτοιμοι να ρισκάρουν τα πάντα προκειμένου να είναι με τον άνθρωπό τους. Για τους μαχητές που αγωνίζονται κάθε μέρα να κρατηθούν στην επιφάνεια χέρι χέρι μαζί τους.
Γι αυτό σου λέω, μην ανακατεύεσαι με τα δύσκολα. Άστα για τους τολμηρούς. Για εκείνους που κανένα εμπόδιο δε τους σταματάει όταν κάτι το θέλουν στη ζωή τους.
Εδώ που τα λέμε όμως αναρωτιέμαι και θα ήθελα πραγματικά να μάθω… Άραγε να με σκέφτεσαι μέσα στη μέρα σου; Σου λείπω καθόλου; Θα ήθελες να με δεις; Φοβάσαι μήπως με χάσεις;
Σσστ. Δε θέλω να δώσεις τις απαντήσεις σε μένα. Αν ήταν θα μου τις είχες δώσει και δε θα με έκανες να έχω ενδοιασμούς. Θα συνέπιπταν τα λόγια με τις πράξεις σου και δε θα χρειαζόταν να μπω στη διαδικασία να έχω απορίες για τα αυτονόητα.
Στον εαυτό σου όμως θέλω να δώσεις τις απαντήσεις και μένα μη μου πεις απολύτως τίποτα. Απλά αν δε νιώθεις όπως εγώ καλύτερα να αποχωρήσεις από τη ζωή μου για να σε διευκολύνω κιόλας. Όμως κάντο αθόρυβα και άσε τη σιωπή σου πάνω μου.
Η σιωπή σου θα μου πει περισσότερα από όσα μου λένε τα κούφια λόγια σου.