Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
Ίσα που προλαβαίνεις να τρέξεις! Βιάσου! Μην ξεφυσάς! Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε, δεν περιμένει, χαράζει την πορεία της με τους δικούς της ρυθμούς. Θέλει να μάθεις να κυνηγάς με βέλη κάθε της στόχο, κάθε στιγμή, δεν μπορεί τις μετριότητες και τους συμβιβασμούς, δεν τους θέλει.
Αν αποζητάς μόνο να κάθεσαι και να απολαμβάνεις, πάει το ‘χασες το παιχνίδι σου. Δεν γίνεται να απολαύσεις χωρίς ιδρώτα, δεν γίνεται να χαμογελάσεις δίχως το δάκρυ. Όλα πάνε πακέτο κι ας μην θες να το παραδεχτείς.
Ο κόσμος είναι το άπειρο που σχηματίζεις στο μπράτσο, ο κόσμος είναι γεμάτος πινελιές από ανθρώπους που θέλουν να μείνουν. Κι εσύ ζωγραφίζεις τον πίνακά σου με χρώματα από όλον τον κόσμο, ακριλικά, ανεξίτηλα στην λιακάδα και στην μπόρα, στην μέρα και στην νύχτα.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Μόνο να τολμάς! Τόλμα όσο μπορείς, ξεγύμνωσε την ψυχή σου και φόρα της το μαύρο της νύχτας με σκόρπια αστέρια στις άκρες, για να θυμάσαι το φως. Κάθε αχτίδα του ήλιου σιγοτραγουδά ιστορίες από χαμένες πολιτείες σε άγνωστα μέρη, όταν τ’ ακούς αναθαρρίζεις, γεμίζεις τα πνευμόνια σου με θάρρος και συνεχίζεις.
Παίρνεις πρωτοβουλίες, χαρίζεις χαμόγελα, που μόνο εσύ ξέρεις να δίνεις. Και μην ξεχνάς πως κάθε χαμόγελο είναι κρυφό, είναι μοναδικό κανένας δεν χαρίζει τα ίδια χαμόγελα με σένα. Γι’ αυτό μην κολλάς, φόρτσαρε!
Έχεις τόσα να μάθεις, όσο ακόμα μπορείς. Τόσα βιβλία, τόσοι τόποι, τόσα πρόσωπα, που περιμένουν να τα αγγίξεις. Είναι εκεί για σένα, σε περιμένουν και θέλουν να δουν τον κόσμο μέσα από το πράσινο των ματιών σου. Είναι ένα ταξίδι ατέρμονο, μοναδικό, πολύ προσωπικό. Είναι υπόθεση δική σου αν θα τολμήσεις ή όχι. Ξέρεις τον τρόπο, έχεις τα όπλα, φόρα γυαλιά και ξεκίνα!