Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Απιστία! Ένα φαινόμενο της εποχής ή μια κατάσταση που έρχεται από τα βάθη των αιώνων; Ασφαλώς το δεύτερο!
Οι άνθρωποι δεν είναι μονογαμικά όντα, κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι ποθούν και επιθυμούν από την φύση τους. Έχουν ερωτικά ένστικτα και ο έρωτας δεν είναι μια απλή διαδικασία για να αναπαραχθούν, αλλά είναι μια απόλαυση, είναι κάτι πολύπλοκο και σύνθετο που ξεκινάει κυρίως από το μυαλό.
Είναι αδύνατο για οποιαδήποτε άνθρωπο να μην θαυμάσει ένα ξένο σώμα και μια ξένη ψυχή, και οποίος πει το αντίθετο ή είναι ψεύτης ή δεν είναι φυσιολογικός. Είναι αδύνατο για το μυαλό να μην μπει στο πειρασμό να σκεφτεί έστω, ότι συνυπάρχει με κάποιον άλλον σε ένα κρεβάτι, όλοι το γνωρίζουμε και ας το παραδεχτούμε. Μπορεί να μην συμβεί στην αρχή μιας σχέσης, όμως με την πάροδο του χρόνου είναι εντελώς αναπόφευκτο και φυσιολογικό αν θέλεις.
Το αν την σκέψη μας θα την κάνουμε πράξη εν τέλει, εξαρτάται από πάρα πολλά πράγματα. Το αν θα απατήσουμε τον σύντροφο μας ή αν θα μας απατήσει, είναι συνάρτηση πολλών συνθηκών. Έχει να κάνει με τις ηθικές αρχές μας. Με το πόσο σεβόμαστε και εκτιμάμε αυτόν που είναι δίπλα μας. Με το πόσο δυνατοί ή αδύναμοι χαρακτήρες είμαστε. Με την προσωπικότητα μας και με τον αυτοσεβασμό μας. Αλλά κυρίως έχει να κάνει με το πόσο καλυμμένοι ή ακάλυπτοι είμαστε μέσα από την σχέση μας, με τα κενά ή με την πληρότητα που νιώθουμε μέσα σε αυτήν, σωματικά και ψυχικά. Με το πόσο προσπαθούμε και “δουλεύουμε” για να μην δημιουργηθούν κενά και με το πόσο τελικά μπορούμε να επικοινωνήσουμε ερωτικά με τον σύντροφο μας. Και σίγουρα όχι με το αν και πόσο τον αγαπάμε.
Γιατί ο έρωτας είναι κάτι άλλο από την αγάπη. Η αγάπη μπορεί πιο εύκολα να είναι παντοτινή, ο έρωτας πάλι καθόλου εύκολα! Ο έρωτας θέλει πρώτα από όλα χημεία μεταξύ δυο σωμάτων και μετά θέλει προσπάθεια και φυσικά δεν θέλει εφησυχασμό. Ο έρωτας, σου λέω, δεν αντέχει τα δεδομένα, με τα απροσδόκητα τρελαίνεται, δεν αντέχει τις επαναλήψεις, με το διαφορετικό παλαβώνει. Βαριέται γρήγορα αν δεν τον ανανεώνεις, κουράζεται αν δεν τον συγκινείς με εικόνες καινούργιες και με πράξεις αλλιώτικες.
Θέλει προσπάθεια και “δουλειά” , θέλει ηθικούς φραγμούς ξέφραγους και επιθυμίες ξεκάθαρα βρόμικες. Θέλει να εξελίσσεται μέσα στον χρόνο, να αλλάζει τόπους και χρόνους, να αλλάζει τακτικές, στάσεις, και βήματα. Θέλει αυτό που βλέπει να το γουστάρει κολασμένα, αυτό που μυρίζει να τον ξεσηκώνει, αυτό που αγγίζει να τον ευχαριστεί και να τον γεμίζει. Θέλει να μπορεί να εκφραστεί και να εκφράσει, να αποκαλύπτει τις επιθυμίες του και να ακούει τις επιθυμίες του άλλου χωρίς ίχνος ντροπής.
Ο έρωτας για να αντέξει και για να είναι πιστός θέλει φωτιές στα βλέμματα, θέλει ένταση στις πράξεις, θέλει σκεπασμένες ντροπές και ξεσκέπαστα σώματα. Για να είναι πιστός θέλει να μην του αφήνεις περιθώρια να σκεφτεί κάτι άλλο, να μην τον αφήνεις ανικανοποίητο και μισό, να μην του δημιουργείς κενά και ανεκπλήρωτα. Θέλει την κάθε φορά που θα συμβαίνει να είναι μοναδική, να μην τον νοιάζει η προηγούμενη και να μην σκέφτεται την επομένη, να γίνεται λες και είναι η τελευταία φορά!
Αν θες ο έρωτας να αντέξει στον χρόνο λοιπόν, αν θες να μην ζήσεις τον πόνο που προκαλεί η απόρριψη και η απιστία, τότε θα σε συμβούλευα να μην είσαι καθόλου φρόνιμος! Και δεν εννοώ να μην είσαι φρόνιμος κοιτώντας δεξιά και αριστερά, εννοώ να μην αφήνεις σε ησυχία τον άνθρωπο σου. Να τον έχεις στην πρίζα, να τον κουρδίζεις, να τον βάζεις στο παιχνίδι. Να τον κάνεις να σε επιθυμεί, να σε γουστάρει, να σε θέλει και να σε ποθεί. Να δημιουργείς καταστάσεις έντονες και ερωτικές. Να τον διεκδικείς, να τον κάνεις να σε θαυμάζει, να τον προκαλείς και να τον προσκαλείς. Να ασχολείσαι μαζί του, να παίρνεις και να δίνεις, κυρίως να δίνεις!
Η απιστία αφορά δυο ανθρώπους ξεκάθαρα. Εσύ από την δική σου την πλευρά, κάνε όσα πρέπει να κάνεις, μην είσαι “τσιγκούνης” σε όσα προσφέρεις, μην περιμένεις από τον άλλον μονάχα, μην επαναπαύεσαι και μην αφήνεις τα πράγματα στην μοίρα τους. Διεκδίκησε, δώσε, προσπάθησε, δούλεψε, γίνε ερωτεύσιμος, και αν παρόλα αυτά απατηθείς…
Θα ξέρεις ότι εσύ έκανες το καλύτερο σου, ότι εσύ είσαι εντάξει με την συνείδηση σου, ότι από την δική σου την μεριά έγινε το σωστό. Θα ξέρεις ότι η ευθύνη βαραίνει την άλλη πλευρά. Την πλευρά που απάτησε από επιλογή και όχι από δικό σου φταίξιμο.