Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Και συνειδητοποιείς την υποκρισία γύρω σου και αγανακτείς. Και αναρωτιέσαι πόσο ψέμα πια χωράει στην καθημερινότητα;
Πόσο “δήθεν” είναι κάποιοι άνθρωποι; Θες να αποστρέψεις το πρόσωπό σου από την υποκρισία μα δυστυχώς έχει απλωθεί παντού!
Για κάποιους το να ψεύδονται και να υποκρίνονται είναι η δεύτερη φύση τους.
Είναι αυτοί που σκέφτονται πάνω απ’όλα την πάρτη τους, γι’αυτό και βοηθούν τους άλλους μόνο αν ξέρουν ότι θα έχουν κάποιο όφελος οι ίδιοι. Δε συμπαραστέκονται επειδή αυτό τους ευχαριστεί αλλά επειδή τους συμφέρει. Ο υποκριτής θέλει να τον προσέχουν, να τον χειροκροτούν και να τον θαυμάζουν. Στα social media έχει την “τέλεια ζωή” και θέλει να τη δείχνει και να εντυπωσιάζει. Ευχαριστιέται να “γλείφει” κυρίως πρόσωπα εξουσίας και υποτιμά τους απλούς ανθρώπους γιατί τους θεωρεί κατώτερους.
Οι άνθρωποι που υποκρίνονται είναι ικανοί για τα πάντα προκειμένου να αναρριχηθούν. Ζουν για να τραβούν την προσοχή και να φαίνονται μέσα στους άλλους. Τους αρέσει να περιαυτολογούν και να καυχιούνται δείχνοντας άλλη εικόνα κάθε φορά ανάλογα ποιον έχουν απέναντί τους! Πόσο ψεύτες! Πόσο ψεύτικοι! Αδίστακτοι ακόμα και με τους δικούς τους ανθρώπους.
Εκμεταλλεύονται πρόσωπα φιλικά και οικογενειακά, αρκεί να είναι αυτοί καλά και ένα level παραπάνω απ’όλους. Κάποια στιγμή δεν πρέπει να πάρουν το μάθημά τους; Δε θα έπρεπε η ζωή να τους δώσει ένα γερό χαστούκι για να συνέλθουν και να προσγειωθούν στη γη; Όσο για τους ακροατές και όλους αυτούς που πείθονται και τους θαυμάζουν σαν Θεούς!..
Τι να πω; Ξεγελιούνται από το υποκριτικό ταλέντο τους αλλά ως πότε; Πόση αποστροφή, πόσο θυμό για τους κακούς “ηθοποιούς” της καθημερινότητας που εξαιτίας της υποκρισίας τους και της δηθενιάς τους, κινδυνεύουν να χάσουν το χειροκρότημα της ζωής!