Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.
Ζω σε μια πολυκατοικία εδώ και 23 ολόκληρα χρόνια, με πολλούς ορόφους και πολλά διαμερίσματα. Από όλους αυτούς που ζουν εδώ, κάποιοι είναι απλά ένοικοι, ενώ άλλοι είναι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων. Ορισμένους τους γνωρίζω από την καλή και από την ανάποδη και άλλους προσπαθώ να τους μάθω. Δεν τους γνώρισα όλους από την αρχή. Πολλοί μου συστήθηκαν μετά από καιρό και μου φάνηκαν αλλόκοτοι, διαφορετικοί. Κάποιους λατρεύω να τους συναναστρέφομαι και κάποιους άλλους τους αποφεύγω γιατί μου φαίνονται σκληροί και περίεργοι.
Από όλους η αγαπημένη μου είναι η Αγάπη. Την ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή, την ένιωσα σε δυο ζευγάρια μάτια. Πιαστήκαμε χέρι χέρι και είπαμε να βουτήξουμε μαζί στη θάλασσα της ζωής.
Η σχέση μας δοκιμάστηκε ουκ ολίγες φορές, αλλά στο τέλος κάτι έκανε και πάντα κέρδιζε. Έβγαινε νικήτρια και το χαιρόμουν γιατί ήταν τόσο γλυκιά. Αγνή και αληθινή, απολάμβανα να περνώ το χρόνο μου μαζί της. Πάντοτε είχε και κάτι διαφορετικό να μου μάθει. Μιλάς μαζί της και νιώθεις άλλος άνθρωπος. Σε κάνει να νιώθεις ζεστασιά και ηρεμία, γαληνεύει την καρδιά σου.
Όσο απολαυστική ήταν η παρέα της αγάπης, τόσο ανυπόφορη ήταν παρουσία του Θυμού στον ίδιο χώρο με εμένα. Δύστροπος και αγενής, με έβγαζε εκτός εαυτού κάθε φορά που τον συναντούσα· και εκείνον και το παιδί του, το Μίσος. Είναι περίεργα αυτά τα πλάσματα, ου μπλέξεις. Σε αναστατώνουν και βγαίνεις εκτός εαυτού. Βγάζουν τα μαχαίρια και έχουν σκοπό τους να σε πληγώσουν. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι μπορεί να γίνει όταν η Αγάπη, ο Θυμός και το Μίσος συναντηθούν. Όλοι είναι ισχυροί.. Ο καθένας με τον τρόπο του.
Η Ελπίδα και η Πίστη είναι γειτόνισσές μου. Η μία μένει δεξιά και η άλλη αριστερά μου.
Κάθε βράδυ έχω την ανάγκη να τις επισκεφτώ προτού κλείσω τα μάτια μου, για να σχηματίσουν με την παρουσία τους ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη μου. Μου δίνουν τη δύναμη που έχω ανάγκη για να προχωρήσω παρακάτω.
Χθες άκουσα προς έκπληξή μου πως αρκετά διαμερίσματα είναι αδειανά και περιμένουν κάποιον αγοραστή. Ζω τόσο καιρό σε τούτην εδώ την πολυκατοικία και ποτέ δεν είδα ούτε άκουσα για τα κενά διαμερίσματα! Χα! Και νόμιζα πως ήξερα την παραμικρή λεπτομέρεια.. Τι ειρωνεία..
Όταν μάθω τους καινούργιους ιδιοκτήτες και τους γνωρίσω καλά, θα σας μιλήσω και γι’αυτούς.
Το μόνο που ξέρω είναι πως πρόσφατα έφυγε ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος στον δεύτερο όροφο και μέχρι τώρα δεν ξέρω αν έχει μετακομίσει άλλος..