Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
Η φωτογραφία δεν λέει να σταματήσει να με κοιτά, σε όποια μεριά κι αν γυρίσω. Τα γράμματα πάνω στο τζάκι δεν μπορούν να σβηστούν με το νερό της βροχής. Το παρατημένο μπρελόκ στο τραπέζι έχει ακόμα το άρωμα των δαχτύλων σου, ενώ έχει φαγωθεί απ’ τη χρήση. Τώρα τι θες; Θα μου πεις;
Δεν ζήτησα την παρουσία σου μες στη ζωή μου. Δεν χαμογέλασα στο πρώτο λεπτό μας, απλά άφησα να περάσεις. Είναι δίκαιο, νομίζω, να θέλω κάτι και για μένα. Μια στιγμή μου, μια λέξη μου παράφωνη αντίθετη στο κατεστημένο. Ο κόσμος με ξέρει, ίσως με ήξερες λίγο κι εσύ. Αλλά άστο, γράψε λάθος μου.
Τα λάθη είναι μέρος του χαρακτήρα μου, πάνε πακέτο με μένα. Δεν μπορώ να αγγίξω το τέλειο, γι’ αυτό και τα κάνω. Θέλω να είμαι εγώ, μέσα από το χαμόγελό μου στην λάθος στιγμή. Ένα δάκρυ που δεν θα έπρεπε να κυλήσει, μια ρωγμή στο τζάμι για έναν θυμό που δεν έλαβε τέλος. Τώρα τι να σου πω; Θα καταλάβεις;
Η μαγεία είναι το αποτύπωμά μας μέσα στον χρόνο. Θέλω κι εγώ ν’ αφήσω σημάδι, για να ζήσω για έναν σκοπό. Ο σκοπός να χει χρώματα πάνω σε τοίχους λευκούς. Τα χρώματα θα φέρουν τραγούδια για να ταιριάζουν σε μένα. Δεν μπορώ να μην τραγουδήσω… Είναι στο αίμα μου, βλέπεις, να δίνω στις λέξεις φωνή για μια καθημερινότητα που δε λέει ν’ αλλάξει.
Έχω αγωνία να δω τι θα πεις, όταν μ’ ακούσεις να φωνάζω το όνομά σου μέσα στο πλήθος. Θα γελάσεις ή θα κρυφτείς; Το γέλιο θα σε φέρει κοντά, μα το κρυφτό θα κερδίσει στο τέλος. Όταν ήμασταν παιδιά δίναμε θέση σε κάθε σκανταλιά χωρίς να μας νοιάζει, τώρα μόνο κρυφτό…
Κάθε συναίσθημα κρύβεται και εξαρτάται από τη διάθεση των γύρω. Φοβάσαι να μιλήσεις, γιατί τρέμεις το λάθος. Φοβάσαι να είσαι διαφορετικός, γιατί σε κοιτάνε λες και είσαι τρελός. Φοβάσαι να κλάψεις, γιατί θα είσαι δειλός σε έναν κόσμο τρελό δίχως σφυγμό. Τότε τι είσαι; Μπορείς να σκεφτείς;
Είσαι εσύ που μιλάς για αγάπη, ενώ την καταχωνιάζεις μπροστά σε έναν άλλο. Είσαι εσύ που παρατηρείς και δεν θες να παρατηρείσαι. Θα χαμογελάσεις για ν’ αποφύγεις το δράμα που γυρίζεται μέσα σου και σου κατατρώει το είναι. Τότε δεν είσαι δειλός;
Θέλω να δω πώς θ’ αντιδράσεις… Αλήθεια το θέλω…