Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου
Έναν έρωτα απ’ την αρχή.
Αν με ρωτούσες απόψε τι θέλω, αυτό θα σου απαντούσα.
Έναν έρωτα απ’ την αρχή. Να νιώσω ξανά έφηβη κι αθάνατη. Μια μετωπική σύγκρουση με τον έρωτα, ρε γαμώτο.
Να αδιαφορώ για τις συνέπειες, για το χρόνο, για το μετά.
Έναν έρωτα να διαλύσει το τώρα, εδώ και τώρα.
Να μην έχει όρια, ούτε ρολόγια. Να μη ξέρει τι σημαίνει “δε μπορώ”, γιατί θα τα μπορεί όλα.
Έναν έρωτα γενναίο και πεισματάρη. Που όσο σε τρομάζει, τόσο πιο πολύ τον πλησιάζεις.
Σοφότερο από τη λογική και πιο τρελό απ ‘την παράνοια.
Έναν έρωτα, που ποτέ κανείς δεν έγραψε ούτε άκουσε γι’ αυτόν.
“Έναν έρωτα δικό μου. Κατάδικό μου”, θα του έλεγε. Μα εκείνος δεν την ρώτησε ούτε απόψε.