Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου
Κι αφού όσα ζήσαμε δεν ήταν αληθινά, αφού όσα μου είπες ήταν ψέματα, έλα απόψε να μου πεις άλλο ένα.
Ένα τελευταίο ψέμα. Έλα να μου πεις πως κάποια μέρα, θα γυρίσεις.
Δεν αντέχω άλλη αλήθεια. Με διαλύει η αλήθεια.
Μέσα στα τόσα ψέματα που μου πες, έλα και πες μου ένα ακόμα. Σαν χάρη στο ζητώ.
Εσύ θα πεις πως θα γυρίσεις κι ύστερα θα χαθείς κι εγώ θα μείνω εδώ να περιμένω και θα ‘χω ένα λόγο να χαμογελάω.
Αφού στην αλήθεια σου ποτέ δε χώρεσα, άσε με να κρυφτώ στο ψέμα σου.
Δεν άξιζα κανένα ψεύτικο “σ’ αγαπώ”, καμία ψεύτικη αγκαλιά, κανένα ψεύτικο χαμόγελο.
Δεν άξιζα έναν κούφιο και ψεύτη έρωτα, κι όμως εσύ μου τον έδωσες με τόση ευκολία…
Τώρα λοιπόν, αξίζω κι ένα ψεύτικο τέλος.
Δικαιούμαι ένα ακόμη ψέμα, απ’ αυτά που τα έκανες να μοιάζουν τόσο αληθινά.
Δικαιούμαι να πιστεύω στον ψεύτικο γυρισμό σου.
Αφού στ’ αλήθεια δε σε είχα ποτέ, πώς θες τώρα να πιστέψω πως έφυγες στ’ αλήθεια;