Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Αρκετά ήσουνα μόνη σου κορίτσι μου, τώρα ήρθα εγώ!
Αρκετά ήσουνα μόνη σου, από εδώ και πέρα θα είμαστε μαζί.
Αρκετά πλάγιασες μόνη σου, αρκετά σε έβρισκε το ξημέρωμα με μάτια κατακόκκινα κάτω από το μαξιλάρι σου, κάνε πιο ΄κει, κάνε μου χώρο ή μάλλον μην μου κάνεις, κι οι δυο στην μια μεριά του κρεβατιού θα στριμωχτούμε.
Φτάνει η τόση θλίψη σου, τώρα, στο ορκίζομαι, θα αρχίσεις να γελάς.
Φτάνει η μοναξιά, ετοιμάσου να φτιάξουμε μαζί ένα μαζί υπέροχο.
Φτάνει η παγωνιά σου, σου φέρνω καλοκαίρια.
Ως εδώ ήτανε η σιωπή σου, είμαι όλος αυτιά!
Μίλα μου, πες για αυτά που σε έχουνε πονέσει, πες μου για τα στοιχειά που σε στοιχειώσανε, πες μου για ότι σε τρόμαξε, για τους δαίμονες σου, κι εγώ θα σε κρατάω όλο το βράδυ αγκαλιά, να πάψεις να φοβάσαι.
Μίλα μου για όλους αυτούς που σε πληγώσανε, για τους χαζούς που δεν καταλάβαν ποτέ τους ποσά αξίζεις, πες τα μου όλα, μα όταν τα πεις και πια θα ΄χεις ξεσπάσει, θα τα ξεχάσεις όλα, θα νιώσεις ασφαλής, πάμε μπροστά και πίσω δεν κοιτάμε.
Μίλα μου για τα όνειρα που δεν σου βγήκανε και θα στα βγάλω βόλτα εγώ, πες μου τα πιο κρυφά σου θέλω και θα τα κάνω θέλω μου.
Κι όταν τελειώσεις, όταν ξεσπάσεις κι όταν πλέον θα έχεις λυτρωθεί, άσε τα ρούχα σου στο πάτωμα, για να σου πω πως θα είναι ο έρωτας από σήμερα και πέρα… τώρα κορίτσι μου, ήρθα εγώ!