Το να με κάνεις να δω χαμηλά δεν θα στο συγχωρήσω ποτέ!

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου 

Ξέρεις πότε έχουν αξία τα λόγια και οι πράξεις μας;
Όταν μ’ αυτά οι άνθρωποι χαίρονται και γίνονται ευτυχισμένοι και καλύτεροι.
Αλλιώς τι αξία έχει να ανοίξω το στόμα μου αν δεν κάνω έστω κι έναν άνθρωπο χαρούμενο;
Εντάξει υπάρχουν πολλοί άνθρωποι απαίδευτοι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο κι ίσως μας βρίσουν, μας αναστατώσουν, μας εκνευρίσουν.
Πρέπει εγώ να απαντήσω σε κακεντρέχειες εναντίον μου, ειδικά αν δεν έχω και καθόλου εκτίμηση στον άτομο που τις κάνει;
Ο καλύτερος μαχητής είναι αυτός που δεν θυμώνει λέει ο Λάου Τσου και θα συμφωνήσω απόλυτα.
Γιατί λοιπόν να θυμώσω μ’ έναν άνθρωπο που δεν τον έχω σε καμία εκτίμηση;
Συμφωνώ μ’ αυτά που λέει; Αποδέχομαι αυτά που λέει;
Όχι, ούτε συμφωνώ, ούτε τα αποδέχομαι και γι’ αυτό απομακρύνομαι και τον αφήνω στην ησυχία του, για να έχω και εγώ την δική μου.
Εγώ πάλι είμαι και άνθρωπος που δεν σκέφτομαι να ανταποδώσω την κακία με κακία.
Έχω άλλο επίπεδο και δεν το ρίχνω για κάθε άνθρωπο που μπορεί να γνωρίσω.
Αποφεύγω τις μικρότητες και τις εκδικήσεις.
Δεν βαραίνω την ψυχή μου με αρνητικά αισθήματα και με αντιδράσεις χαμαιτυπείου.
Το ίδιο θέλω να είναι και οι άνθρωποι που με περιστοιχίζουν.
Θέλω να έχουν αγνά και καθαρά συναισθήματα, θέλω να έχουν καρδιά μικρού παιδιού.
Θέλω να είναι καλοί άνθρωποι, για να γίνομαι κι εγώ καλύτερη δίπλα τους.
Είμαι άνθρωπος της συγχώρησης.
Όλα μπορώ να τα συγχωρήσω, αλλά να με κάνεις να δω χαμηλά δεν θα στο συγχωρήσω ποτέ!