Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου
Τι είναι αυτό που σε αναστατώνει τόσο;
Τι είναι αυτό που σε κάνει να ανεβάζεις τον τόνο της φωνής σου;
Ποιες κρυφές σκέψεις σου αδυνατείς να μοιραστείς με τον εαυτό σου;
Ποια πληγωμένα συναισθήματα σου ζητούν την προσοχή σου;
Όταν το μικρό παιδί μέσα σου κλαίει για τη στοργή που του στερήσανε.
Όταν ο ενήλικας θυμώνει για το ρόλο που οικειοποιήθηκε και έμαθε να παίζει από παιδί. Όταν οι εκρήξεις θυμού είναι ανεξέλεγκτες και μη διαχειρίσιμες!
Τότε χρειάζεται να δώσεις στο μικρό παιδί τη φροντίδα και την προσοχή που δεν πήρε.. Τότε χρειάζεται να αφουγκραστείς τον ενήλικα και να του επιτρέψεις να είναι θυμωμένος για όσο διάστημα χρειάζεται!
Τότε χρειάζεται να πάρεις το χρόνο σου και να αποστασιοποιηθείς από τις καταστάσεις. Τότε χρειάζεται να γίνεις ο εσωτερικός παρατηρητής του εαυτού σου, να του απλώσεις χέρι βοηθείας, να ακούσεις τα μέσα σου… και να επιτρέψεις την έκφραση!
Αν θέλεις να χτυπήσεις το χέρι σου στο τραπέζι με δύναμη, να το κάνεις.
Αν θέλεις να βγάλεις μια κραυγή για να εκτονωθείς, να το κάνεις.
Αν θες να κλάψεις, είναι οκ.
Αν θες να απομονωθείς, είναι οκ.
Αν θες να γκρινιάξεις, είναι κι αυτό οκ.
Έχεις το δικαίωμα να κάνεις αυτό που σου βγαίνει αυτή την στιγμή.
Έχεις το δικαίωμα να είσαι θυμωμένος.
Έχεις το δικαίωμα να είσαι μπερδεμένος και να είναι πολύ εντάξει όλο αυτό.
Έχεις το δικαίωμα να βιώσεις το θυμό σου, τη λύπη σου, την αδιαλλαξία σου, το μπέρδεμά σου, τη δυσκολία σου…
Χωρίς κανένας να σε κρίνει, να σε κριτικάρει, να σε συμβουλεύσει, να στο παίξει έξυπνος!
Έχει κάθε δικαίωμα να είσαι “στραβωμένος”, πληγωμένος, θυμωμένος, κουρασμένος, ακόμα και απαθής, αδύναμος να βάλεις σε τάξη σκέψεις κ συναισθήματα.
Είναι πολύ οκ να μη θέλεις να συνδεθείς με την εκλογίκευση για μια ακόμα φορά της πληγής που σε πονά, αλλά να αφήνεις το συναίσθημα να εκφράζεται όπως ακριβώς βγαίνει.
Είναι πολύ οκ τα λουλούδια σ’ αυτή τη φάση της ζωής σου να έχουν ξεβάψει τα χρώματά τους, να μην σε αφορούν και να μην μπορείς να χαρείς με ότι χαιρόσουν.
Είναι πολύ οκ να περάσεις το στάδιο αυτό για να πας στο επόμενο, σ’ εκείνο που θα απλώσεις τα χέρια να πάρεις τα πολύχρωμα λουλούδια που σου προσφέρουν!
Μέχρι τότε είναι οκ να μη θέλεις τίποτα από όλα αυτά… παρά να βιώσεις την έλλειψη και την απουσία.
Και μη φοβάσαι, είναι οκ όλο αυτό γιατί έτσι επιτρέπεις στον εαυτό σου να εκφράσει τα δύσκολα συναισθήματά του, και όχι να τα εκλογικεύσει, του επιτρέπεις να έρθει σε επαφή μαζί τους και όχι να τα κρύψει και πόσο μάλλον να τα βγάλει προς τα έξω και όχι να τα γυρίσει για μια ακόμα φορά προς τον εαυτό του!
Κι είναι τόσο εντάξει όλο αυτό!