Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Τις μέρες που ζητάς έναν άνθρωπο και δεν υπάρχει κανείς γύρω, τις μέρες που λες, δεν σε καταλαβαίνει κανείς.
Τις μέρες που λες είναι σαν να άδειασε ο κόσμος, τις μέρες προσευχής για αλλαγή.
Οι μέρες αυτές, δεν έρχονται για να σε βυθίσουν στην απελπισία, μα έρχονται για να κοιτάξεις μέσα σου βαθιά, να μείνεις με τον εαυτό σου που ίσως να αποφεύγεις, να αντιμετωπίσεις με σθένος τα σκοτάδια σου και τελικά σου δίνουν την ευκαιρία, να γίνεις εσύ, ο καλύτερός σου φίλος.
Σκέψου για λίγο, κάντο εικόνα.
Εσύ, ο καλύτερός σου φίλος.
Ταπεινά, απλά.
Οι πιο μόνες μέρες και εποχές μάτια μου, κουβαλούν πάντα, την μαγεία μέσα τους της μεταμόρφωσης.
Και ίσως να θέλει πολύ κουράγιο να περάσεις μέσα από τα στάδια του ασχημόπαπου, μα μόνο έτσι, θα γίνεις ολοκληρωμένος κύκνος.
Μόνο έτσι, δεν θα φέρεις απλά, μα θα γίνεις ο ίδιος η αλλαγή που πριν απο λίγο προσευχόσουν.
Σε εκείνη τη γειτονιά, σε εκείνο το παγκάκι..
Να το λες το σ’αγαπώ!
