Στο χωρισμό, δείχνεις φίλε μου ποιος είσαι.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης

Δύσκολο πράγμα ο χωρισμός καρντάσι μου, το ξέρω. Δύσκολο και επίπονο και πολλές φορές, ο ένας από τους δυο, το παίρνει βαριά κι ασήκωτα. 

Δεν το έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα τους να το διαχειρίζονται. Ο πόνος, η ζήλεια, η απογοήτευση ξέρω ότι σε κάνουν πικρόχολο, αλλά πρέπει να βάλεις όριο αδερφέ! 

Πρέπει να αναλογιστείς, πως το να βρίζεις, να ξεφτιλίζεις, να υποτιμάς, να εκθέτεις την γυναίκα που σε άφησε, δεν θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις γρηγορότερα και το κυριότερο, δεν θα σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα. 

Κι όλα τα δίκια του κόσμου να έχεις, με την προσβολή, τις βρισιές και τον εξευτελισμό της γυναίκας που κάποτε ήταν τα πάντα για εσένα, δεν θα κερδίσεις τίποτα. Ίσα ίσα θα πέφτεις στα μάτια τόσο εκείνης, όσο και των κοινών σας φίλων. 

Αξίζει ρε καρντάσι; 

Αξίζει να ξευτιλίσεις το τέλος σας; Αξίζει να μειώνεις την γυναίκα που κάποτε ξυπνούσες στο πλάι της; Αξίζει τον εξευτελισμό η γυναίκα που γινόταν το χαμόγελό σου; 

Γιατί πριν φτάσει το τέλος, αυτή η πουτάνα που λες, ήταν όλη σου η ζωή. Αυτή η σκύλα που λες, ήταν η γυναίκα που ανυπομονούσες για ένα της φιλί, ένα της χάδι και μια αγκαλιά της. Η γυναίκα που τώρα ξευτιλίζεις, είναι η γυναίκα που για λίγο ή για πολύ, την έλεγες “γυναίκα της ζωής σου”. 

Κλείσε το τέλος σου με αξιοπρέπεια. Κλείσε τον κύκλο σας, χωρίς να ξευτιλίσεις το τέλος. 

Άντρας δεν θα γίνεις εκθέτοντάς την, μειώνοντάς της και βρίζοντάς την. Άντρας θα γίνεις, κρατώντας το χαρακτήρα, την μπέσα και τον αυτοσεβασμό σου.