Στην ταινία της ζωής σου, φρόντισε να είσαι ο πρωταγωνιστής

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού.

Η ζωή θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μια ταινία. Για άλλους δυστυχώς αυτή η ταινία είναι μικρού μήκους και τελειώνει πολύ πρόωρα και άδικα, ενώ για άλλους έχει μεγάλη διάρκεια. Για κάποιους ανθρώπους η ζωή είναι ασπρόμαυρη, ενώ άλλοι επιλέγουν να της βάζουν έντονα χρώματα παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Στη ζωή κάποιων πολλά πρόσωπα υπάρχουν που παίζουν σημαντικό ή πιο δευτερεύοντα ρόλο, ενώ άλλοι ζουν μια πιο μοναχική ζωή.

Όπως και να είναι το σενάριο της ζωής μας, το πιο βασικό και ουσιαστικό είναι να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές. Τι σημαίνει όμως να είσαι πρωταγωνιστής και πόσο σημαντικό είναι; Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε μια μικρή απόσταση και να αναλογιστούμε ποιος παίρνει τις αποφάσεις για σημαντικά ή/και ασήμαντα θέματα που μας αφορούν. Εμπιστευόμαστε αρκετά τον εαυτό μας ώστε να πάρουμε μια σημαντική απόφαση ή απευθυνόμαστε σε άλλους για να μας κατευθύνουν; Συμβαίνει σε πολλούς από εμάς να αμφιταλαντεύονται για διάφορες αποφάσεις, από τις πιο απλές όπως το ποιο ρούχο να διαλέξουν, μέχρι τις πιο καίριες και να πρέπει οπωσδήποτε για να καταλήξουν σε μία απόφαση να βασιστούν στο τι θα τους πουν σημαντικά για εκείνους πρόσωπα (γονείς, σύντροφος κλπ.)

Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές κάποιος ενδεχομένως να σκεφτεί τι το κακό έχει το να ζητάμε τη γνώμη των οικείων μας. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι τελείως διαφορετικό το να συζητάμε για ό,τι μας απασχολεί και να διερευνούμε και άλλες οπτικές που ενδεχομένως δεν είχαμε σκεφτεί και τελείως διαφορετικό το να αλλάζουμε την τελική μας απόφαση, ακόμα και αν βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι είναι η σωστή, καθώς επηρεαζόμαστε από τη γνώμη των άλλων. Τι έχει ενδεχομένως οδηγήσει στο να αφήνουμε τον εαυτό μας και τη ζωή μας στα χέρια έστω και των δικών μας ανθρώπων; Τι δεν μας αφήνει να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και την κρίση μας;

Μία από τις πιθανές απαντήσεις που θα μπορούσε να δοθεί στα παραπάνω ερωτήματα, βρίσκεται και πάλι στην παιδική μας ηλικία. Από πολύ μικρή ηλικία είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε στο παιδί εναλλακτικές: “Θέλεις το μπλε ή το καφέ παντελόνι;” Θέλεις να κάνουμε κούνια ή τσουλήθρα;” κλπ. Όσο πιο γρήγορα του δώσουμε τη δυνατότητα σε όσες φυσικά αποφάσεις μπορεί να πάρει μόνο του σε συνάρτηση με την ηλικία του, τόσο πιο γρήγορα θα βάλει τα θεμέλια και θα αρχίσει να χτίζει την αυτοεκτίμηση του.

Τι είναι αυτοεκτίμηση; Αυτοεκτίμηση είναι η αίσθηση της προσωπικής μας αξίας, η εκτίμηση των δυνατοτήτων και ικανοτήτων του εαυτού μας και καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και κατ’ επέκταση τα συναισθήματα που βιώνουμε (Gurney, 1988). Η αυτοεκτίμηση καθορίζει την ποιότητα της σχέσης με τον εαυτό μας, την ποιότητα της σχέσης με τους συνανθρώπους μας, οπότε έτσι καθορίζει και την ποιότητα της ζωής μας. Εάν δεν έχει χτιστεί η αυτοεκτίμηση σε παιδική ηλικία, κινδυνεύουμε στο μέλλον να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τις ικανότητες μας και συνεπώς να αφήνουμε άλλους να είναι οι πρωταγωνιστές της ζωής μας και εμείς οι κομπάρσοι.

Ποτέ δεν είναι αργά να πάρουμε και πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ότι δεν έχουμε αναπτύξει ακόμα κάποια κομμάτια του εαυτού μας και της προσωπικότητας μας, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε από εδώ και πέρα. Ας μην ξεχνάμε ότι η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή. Μήπως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνουμε;

LoveLetters