Στην κοινωνία του “φαίνεσθαι” γεμίσαμε “μαϊμούδες”

Γράφει η Κική Γ. 

Γνωρίζεις ή βλέπεις ανθρώπους και τους θαυμάζεις. Μοιραία μπαίνεις στη διαδικασία της σύγκρισης. Σε διακατέχει πιθανόν και μια ζήλια, μπορεί να σε πιάσει και το παράπονο. Πάντα όλοι θέλουμε και επιδιώκουμε το “καλύτερο”. Εκεί όμως είναι η παγίδα. Έχουμε στο μυαλό μας το δήθεν τέλειο και εξιδανικεύουμε τις καταστάσεις. Πόσο γελοίο είναι αλήθεια όλο αυτό. Ζούμε στη κοινωνία του “φαίνεσθαι” και παρασυρόμαστε και παραμυθιαζόμαστε. Οι πολλοί, το μόνο που φροντίζουν, είναι πως θα δημιουργήσουν μια όμορφη εικόνα στους γύρω. Ο υπέροχος άνθρωπος που εξασκεί μια εξαιρετική και κερδοφόρα δουλειά και έχει δημιουργήσει μια σχέση ή μια οικογένεια πρότυπο. Όλα λειτουργούν άψογα και προκαλούν εντύπωση. Τρομερή η βιτρίνα. Ελκυστική και ικανή να θαμπώσει και να κλείσει στόματα. Παντού όμως υπάρχουν προβλήματα. Παντού όλα δεν είναι πασπαλισμένα μόνο με χρυσόσκονη και οι σχέσεις δεν είναι ιδανικές. Τις περισσότερες φορές οι μεγάλες αγκαλιές και το φλογερά φιλιά είναι τόσο ψεύτικα και κάλπικα, όσο και τα παλάτια που χτίζονται στην άμμο. Τα παίρνει το κύμα, έτσι απλά. Πίσω από την κλειστή πόρτα παίζεται άλλο έργο και ξεδιπλώνεται η αληθινή ιστορία. Εκεί υπάρχει, δυστυχώς, μια ψυχρή έως και παγερή σχέση. Πουθενά αισθήματα, ενδιαφέρον, έρωτας, πάθος, χρώμα πορφυρό. Μόνο ρουτίνα, μονοτονία, ψυχρότητα, αδιαφορία και μοναξιά. Το φλογερό κόκκινο ξεθώριασε και δεν υπάρχει.
Άλλο το “στόρι” της βιτρίνας και άλλο πίσω από αυτήν. Το χωρίς σενάριο και σκηνοθεσία, είναι πίσω από την κουρτίνα. Στη πραγματικότητα, οι πράξεις του αυθεντικού έργου παίζονται πίσω από τη σκηνή και χωρίς μάσκες.
Μπρος στη σκηνή είναι το παραμυθάκι. Πίσω, γίνονται τα αποκαλυπτήρια. Εκεί είναι η αλήθεια της ζωής. Ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός! Η απάτη παραμονεύει. Γέμισε ο κόσμος “μαϊμούδες”!