Σκάλισα τα όνειρα που έκανα μικρή..

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου.

Ένα ημερολόγιο ήταν η αφορμή γιαυτό το κείμενο!

Ένα ημερολόγιο χωμένο σε μια κούτα στην αποθήκη του πατρικού μου σπιτιού!

Σε μία από κείνες τις κούτες που κράτησε η μαμά από την μετακόμιση των φοιτητικών χρόνων για να τις τακτοποιήσω αλλά ποτέ δεν άντεξα να ανοίξω.

Δεν ήθελα να αντικρίσω τις αναμνήσεις του τότε!

Ήθελα να αποφύγω αυτήν την γλυκιά νοσταλγία που σου προκαλούν, αυτήν την διαπίστωση του πόσο έχεις αλλάξει!

Δεν την γλίτωσα όμως και έτσι έπεσε στα χέρια μου αυτό το τετράδιο!

Ένα τετράδιο που αποτέλεσε την αρχή της καταγραφής των συναισθημάτων μου σε κείνες τις ευαίσθητες ηλικίες από 13 μέχρι 18 χρονών!

Ένα ημερολόγιο από κείνα με τις ρομαντικές νεράιδες στο εξώφυλλο και με την κλειδαριά στο πλάι για να μην μπορεί κανείς να διαβάσει τα μυστικά του.

Για καλή μου τύχη ήταν ξεκλείδωτο και άρχισα να το διαβάζω.

Ήταν σαν να διάβαζα τις σκέψεις μιας άλλης!

Τόσο πολύ άλλαξα; Τόσο πολύ μεγάλωσα; Τόσο μακριά είμαι από κείνο το κοριτσάκι που τόσο αθώα έγραφε σ’ αυτές τις σειρές;

Ξεφυλλίζοντας τις θολές και πολυκαιρισμένες σελίδες του, το μάτι μου σταμάτησε σε ένα τίτλο: «Η γυναίκα που θα ήθελα να γίνω», έλεγε.

Η ανάγνωση αυτής της σελίδας, γέμισε με δάκρυα τα μάτια μου.

Όχι δάκρυα λύπης αλλά δάκρυα αναπόλησης, δάκρυα νοσταλγίας για κείνο το κορίτσι που ήμουν, εκείνο το κορίτσι που το μόνο που ευχόταν ήταν να γίνει καλός άνθρωπος. Να έχει μια ζωή ευτυχισμένη, με αγάπη για όλους τους ανθρώπους και πολλές φωνές, φωνές χαράς! Πουθενά δεν έγραφε ότι θα ήθελε μια πλούσια ζωή, μια σπουδαία καριέρα ή ένα μεγάλο σπίτι.

Αναρωτιόμουν αν θα ήταν περήφανο με αυτά που έχω καταφέρει; Αν θα ήταν χαρούμενο για την πορεία που ακολούθησα; Αν εκείνο το κοριτσάκι έχει δει μερικά από τα όνειρα του να γίνονται πραγματικότητα;

Μεγάλωσα!

Άλλαξα!

Η ζωή, οι εμπειρίες και οι άνθρωποι με έκαναν να σκληρήνω, έβαλαν μέσα μου άλλες σκέψεις, μίζερες, εγωκεντρικές και ανούσιες.

Δεν τα θέλω όμως όλα αυτά! Δεν θέλω να σκέφτομαι αρνητικά, δεν θέλω να κρίνω τις συμπεριφορές των άλλων ούτε να πληγώνομαι με αυτές!

Θέλω να γίνω ξανά εκείνη, η μικρή κοπελίτσα που ζούσε στο ροζ συννεφάκι της στην μικρή κρεβατοκάμαρα του πατρικού της σπιτιού!

Αυτή που είχε βασιλιά της τον μπαμπά της , πρότυπο της την μαμά της και περίμενε τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο να έρθει να την πάρει και να ζήσουν μια ζωή μαγική και παραμυθένια.

Η επαφή με αυτό το ημερολόγιο, έβαλε ένα λιθαράκι για να αλλάξει η κοσμοθεωρία μου! Με βοήθησε να θυμηθώ εκείνο το κομμάτι μου που είχα κρύψει σε κείνη την κούτα της αποθήκης!

Έβαλε ξανά το παραμύθι στην ζωή μου!

Στόχος μου;

Να είμαι σίγουρη ότι εκείνη η μικρή θα είναι περήφανη παρακολουθώντας την εξέλιξη της στα χρόνια όπως επίσης και να φροντίσω να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρα της.

Αγαπητό μου ημερολόγιο, σε ευχαριστώ!

LoveLetters