Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.
Ο έρωτας δεν είναι λέξεις μάτια μου.
Δεν είναι λέξεις ειπωμένες ή γραμμένες σε ένα χαρτί.
Έρωτας είναι η μυρωδιά του που μπλέκεται με την δικιά σου και φτιάχνουν το πιο πανίσχυρο άρωμα. Εκείνο που καταγράφεται σε κάθε σου κύτταρο και δεν μπορείς να το μιμηθείς, δεν μπορείς να το υποκαταστήσεις ή να το αντικαταστήσεις.
Έρωτας είναι αυτή η τυραννική, υστερική και καχύποπτη σκέψη που τριβελίζει το μυαλό σου και ψάχνει αξιοπρεπή διέξοδο μέχρι τελικά να γίνει ξέσπασμα.
Ο έρωτας δεν εξημερώνεται μάτια μου. Δεν γίνεται ποτέ καλό παιδί, δεν εφησυχάζει.
Είναι καταπιεστικός. Δεν αντέχει την απόσταση.
Όχι εκείνη των χιλιομέτρων. Εκείνη την αγνοεί και την περιπαίζει.
Την άλλη, την απόσταση της ψυχής που κάνει δυο ανθρώπους καθισμένους στον ίδιο καναπέ να θέλουν διαβατήριο για να επικοινωνήσουν.
Ο έρωτας απαιτεί το τώρα και το εδώ. Δεν συγχωρεί την απουσία δεν αντέχει τον καθωσπρεπισμό.
Ο έρωτας τα θέλει όλα, τώρα, πολύ. Κι ούτε καν πολύ, τα θέλει απόλυτα, ολοκληρωτικά. Όλα τα άλλα είναι άνοστα κι ανούσια. Όλα τα άλλα είναι για κατανάλωση μέχρι να τον συναντήσεις.
Ο έρωτας δεν συγχωρεί το χλιαρό. Δεν το ανέχεται.
Όπως δεν ανέχεται τα πεταχτά φιλιά στο μάγουλο. Όταν έχει ξεφτίσει φεύγει. Όχι από αξιοπρέπεια, δεν έχει αξιοπρέπεια ο έρωτας, αλλά δεν μένει εκεί που δεν τον αποζητούν κι οι δυο.
Δεν μπορείς να τον επιβάλλεις, δεν μπορείς να πάρεις από τον άλλο κάτι που δεν έχει να σου δώσει. Δεν μπορείς να του προσφέρεις κάτι που δεν θέλει να πάρει από εσένα.
Έχει χρώμα ο έρωτας… το κόκκινο της φωτιάς που καίγεσαι μέσα του, το μαύρο του σκοταδιού που χάνεσαι και το μπλε της θάλασσας.
Ο ένας από τους δυο είναι θάλασσα.. εκεί που θα πνιγεί ο άλλος.. εκεί που θα χαθεί.. εκεί που θα βουτήξει χωρίς να τον νοιάζει αν θα ξαναβγεί.
Δεν έχει δεδομένους και δεδομένα ο έρωτας!
Μόλις νιώσει δεδομένος αποχωρεί.. κι αποχωρεί χωρίς λόγια..
Τα βαριέται τα λόγια ο έρωτας…
Μια ματιά αρκεί να ανάψει την φωτιά κι η ίδια ματιά μπορεί να παγώσει την κόλαση.
Μετριέται ο έρωτας;
Φυσικά και μετριέται.. μετριέται με σπασμένα σερβίτσια μάτια μου.
Με εκείνα που κάναμε κομμάτια κάθε φορά που ο έρωτας αποφάσιζε να μας δείξει την δύναμη του. Κάθε φορά που τον αμφισβητούσαμε!
Με σπασμένα σερβίτσια κι ας μην είχαμε το πρωί ένα ποτήρι να κάνουμε καφέ.
Έτσι μετριέται ο έρωτας μωρό μου.
Κάθε επίσκεψη για καινούρια πιάτα είναι η επέτειος του έρωτα.
Άσε τα λουλουδάκια και τις καρδούλες! Δεν τα έχει ανάγκη…
Κάνει κρότο ο έρωτας μάτια μου. Ακόμα και στην σιωπή του!
Όταν θα πάψεις να τον ακούς, όταν θα τον βλέπεις ροζ και γλυκούλι, όταν δεν θα σου μοιάζει με μανιασμένη θάλασσα.. τότε είναι η ώρα που θα φύγει..
Και μην περιμένεις να σε αποχαιρετήσει.
Με ένα βλέμμα θα τα κάνει πάλι όλα….
LoveLetters