Όταν δε σου βγαίνουν οι λέξεις Μην τις κακιώνεις Κάτι θα ξέρουν παραπάνω Να σιωπάς Ίσως να θέλουν κάτι να σου πουν
Όπως ότι τις εξάντλησες Ότι έπεφταν πάνω σε συνεχόμενα τείχη και κάπου κουράστηκαν Ότι σου θύμωσαν Γιατί πληγώνονται
Όταν παίζουν μαζί τους Αλόγιστη χρήση η ετυμηγορία Είτε δεν εκτιμήθηκαν και χάθηκε η ουσία Τσακίστηκαν και τώρα θέλουν λίγο να ξαποστάσουν Κάπως έτσι θαρρώ πως είναι και τα συναισθήματα
Ακολουθούν τις λέξεις. Ζηλεύουν. Όταν δε σου βγαίνουν συναισθήματα Όταν κοινώς δε νιώθεις Ούτε άσπρο ούτε μαύρο ούτε τίποτα, απλά κενό Κάποιο λόγο θα χουν που δεν εκδηλώνονται
Που σου κρύβονται Μην τα πιέσεις Άκου τα και σώπασε Ίσως να έδωσες πιο πολύ απ’ όσα είχες και άδειασες
Αλόγιστη χρήση και πάλι Και τώρα θες χρόνο για να γεμίσεις ξανά Μπορεί να μην ξέρεις τι σε γεμίζει, Έμαθες όμως τι σε αδειάζει.
Άρα είσαι ήδη ένα βήμα πιο κοντά απ’ ότι πριν Πρέπει να μάθεις να ακούς κι ότι δεν ακούγεται Να βλέπεις κι ότι δε φαίνεται Οι λέξεις είναι τα ρούχα των συναισθημάτων,
Είναι η έκφραση τους, Τα ντύνουν, τους δίνουν μιλιά.. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου «όλου» Το οποίο όμως πληγώνεται δυο φορές (και σαν έκφραση και σαν συναίσθημα) Να τις ακούς τις λέξεις λοιπόν..
