Να αγαπάς, για να χαμογελάς.

Γράφει η Ελένη Σάββα

Χαμογέλα! Δύσκολο; Νομίζεις πως είναι ακατόρθωτο κάποιες στιγμές, το ξέρω. Έτσι μοιάζει. Κάποτε είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, ψέματα δε θα σου πω! Χαμογέλα, κι ας έχει συννεφιά! Χαμογέλα, προσπάθησε να κάνεις το χαμόγελο σου να ‘χει το έντονο χρώμα ενός φρούτου… Καλοκαιρινού! Κι ας είναι φθινόπωρο.

Προσπάθησε να θυμηθείς. Τότε που ήσουν παιδί. Πατούσες στο νερό της βροχής, περίμενες να κάνει “σπλατς”, και γελούσες. Πατούσες στη λάσπη, και το αποτύπωμα που άφηνε το παπούτσι σου πίσω, σ’έκανε να γελάς. Σου φαινόταν τόσο ωραίο! Για φαντάσου, κάτι τόσο απλό να σου δίνει τόση χαρά.

Να χαμογελάς με τη ψυχή σου. Να χαμογελάς με πράγματα απλά.
Τίποτα το μεγάλο. Κάτι μικρό, που γίνεται σπουδαίο. Κι ο κόσμος μας, απ’ τα απλά γεννήθηκε, μην το ξεχνάς.

Κι αν καμιά φορά την βλέπεις πολύ σοβαρά τη ζωή, χρειάζεσαι απλώς μια στιγμή. Μια στιγμή να ανασάνεις, να κοιτάξεις γύρω σου, και να δεις το μπλε του ουρανού. Ή και το μαύρο, γιατί όχι; Ήξερες πως και το μαύρο μπορεί να είναι χαρούμενο; Το αδικούμε πολύ ως χρώμα. Πίστεψε στο αδύνατο! Θα σε εκπλήξει.

Να προσπαθείς να αγαπάς δυνατά, τα πάντα γύρω σου. Η αγάπη είναι πάντα πηγή χαράς, βάλσαμο στην πληγή της ψυχής σου! Να βλέπεις την αγάπη παντού, να την αγγίζεις, να την αισθάνεσαι. Όλα κρύβονται εδώ : να αγαπάς, για να χαμογελάς.