Μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με την ψυχή του παιδιού, όχι μόνο με το μυαλό του..
Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Πριν λίγες μέρες έγινε ο καθιερωμένος σχολικός αγιασμός για την έναρξη της σχολικής περιόδου. Όλοι ευχηθήκαμε στα παιδιά καλή πρόοδο. Λογικό ως ένα βαθμό και αναμενόμενο. Χωρίς γνώσεις δεν πας πουθενά, σε μια κοινωνία πιο απαιτητική από ποτέ και με τον ανταγωνισμό για μια θέση εργασίας να αυξάνεται διαρκώς. Στο ίδιο πλάνο προσανατολίζονται και οι εκπαιδευτικοί που επιφορτισμένοι με το δύσκολο έργο της παίδευσης ρίχνονται και αυτοί στον αγώνα για την μετάδοση-μεταλαμπάδευση γνώσεων.
Μήπως όμως (λέω εγώ) αυτή τη χρονιά να δίναμε ίδια ή και μεγαλύτερη βαρύτητα στην ψυχή των παιδιών; Μήπως ο δάσκαλος κάνοντας τον απολογισμό του διδακτικού του έργου να αναρωτηθεί αν έχει «μιλήσει» και στις ψυχές των παιδιών; Αν έχει ασχοληθεί με το παιδάκι που το βλέπει να μην συμμετέχει στο μάθημά του, για να το βοηθήσει; Αν έχει δει και εξαλείψει τα φαινόμενα bullying στην τάξη του;
Ο ρόλος του καθηγητή όσο και αν φαίνεται δύσκολο, οξύμωρο ή όπως αλλιώς θέλετε, είναι και να διαπλάθει χαρακτήρες. Να προσπαθεί να εμφυσήσει στους μαθητές του, τις αξίες και την ευγενή άμιλλα και όχι να τους κάνει άβουλα ρομπότ που προσλαμβάνουν γνώσεις και που κυνηγούν μια πρωτιά με οποιοδήποτε κόστος. Σε μια ιδεατή τάξη θα έπρεπε οι καλύτεροι μαθητές να βοηθούν τους πιο αδύνατους. Έτσι προχωράνε όλοι μαζί και δεν υπάρχουν ανισότητες ενώ καλλιεργείται και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα. Μια διαφορετικότητα που πάντα θα υπάρχει χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να την πολεμάμε ή να την απομονώνουμε επειδή μας «χαλάει» την αισθητική.
Είναι γεγονός ότι η κοινωνία μας έχει γίνει ανησυχητικά επιθετική. Για αυτό και τα φαινόμενα βίας ολοένα και αυξάνονται. Σε αυτό, μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η οικογένεια (αρχικά) αλλά και το σχολείο σε δεύτερο βαθμό που αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας. Αν τα παιδιά δεν πάρουν σωστές βάσεις από γονείς και καθηγητές δεν θα γίνουν ισορροπημένοι ενήλικες και η κοινωνική παθογένεια θα συνεχίσει να υφίσταται.
Ας δώσουμε λοιπόν αυτή την χρονιά δάσκαλοι και γονείς έμφαση και στην ψυχή των παιδιών. Πώς αισθάνονται στο σχολείο, πώς αντιμετωπίζουν τα μαθήματα και ποιες οι σχέσεις τους με τους συμμαθητές τους. Επίσης να στηρίξουμε τα παιδιά που αντιμετωπίζουν οικογενειακά προβλήματα και όλο αυτό μπορεί να έχει αντίκτυπο στην απόδοσή τους στα μαθήματα.
Σε τελική ανάλυση, τι να τον κάνεις έναν μαθητή χωρίς ήθος που έχει μάθει να υποτιμά και να ασκεί βία στους συμμαθητές του, γιατί ξέρει ότι θα μείνει ατιμώρητος. Το μυαλό εξελίσσεται και οι γνώσεις αποκτώνται σε κάθε ηλικία. Ο χαρακτήρας όμως αν διαμορφωθεί δεν αλλάζει ποτέ.
Φροντίστε λοιπόν την ψυχή των παιδιών σας και να είστε σίγουροι ότι δημιουργείτε τις βάσεις για ένα καλύτερο κόσμο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για όλους μας!