Με λίγα λόγια, απέτυχες.
Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης
Στέκεται πλάι σου, ποτέ απέναντί σου. Σε στηρίζει σε κάθε στιγμή κούρασης κι αδυναμίας σου, χωρίς να σου ζητάει εκείνο το αντάλλαγμα που κάνει τις σχέσεις “δούναι και λαβείν”. Έφτιαξε μια ζωή για σένα, έναν κόσμο δικό σας, να χωράει εσένα κι εκείνη.
Δεν έδωσε καμία σημασία σε όλα εκείνα που σε έκαναν “ακατάλληλο” για εκείνη.
Κι εκείνη έγινε ασπίδα.
Στάθηκε μπροστά, βράχος που δεν μετακινείται.
Ξέχασε ακόμα κι εκείνη την ανάγκη της, την πιο παλιά, να νιώθει ασφαλης. Να νιώθει πως κανείς δεν μπορεί να την πληγώσει (άλλο).
Κι εσύ;
Εσύ ρε μάγκα τι έκανες;
Τι κάνεις για να νιώθει ασφαλής;
Της γεννάς κι άλλες ανασφάλειες για να μπορέσεις να επιβεβαιώσεις ξανά κι ξανά τον εγωισμό σου;
Την είδα πριν μέρες, χαμένη στις σκέψεις της.
Οι λέξεις της είχαν λογική αλλά όχι συναίσθημα. Είχαν όλα τα “πρέπει” αλλά όχι τα “θέλω”.
Γιατί ξέρεις, το μόνο που δεν κατάφερες ρε μάγκα, ήταν να την κάνεις να νιώσει ασφαλής.
Με λίγα λόγια;
Απέτυχες.