Γράφει η Ηρώ Αναστασίου
Δεν μπορώ αλήθεια να σας καταλάβω όλους εσάς τους ”ζητάμε εκδίκηση”.
Ωραία, κάποιος σας αδίκησε, σας πλήγωσε, σας ποδοπάτησε, σας περιφρόνησε.
Είναι ανάγκη κι εσείς να του κάνετε αντίποινα, να τον ξευτελίσετε;
Άλλωστε όπως έχω πει και παλιότερα, κανένας δεν μπορεί να μας κάνει κάτι αν δεν του το επιτρέψουμε.
Για να φτάσει στο σημείο άρα να μας πληγώσει, κάτι θα έχουμε καταλάβει, κάτι θα έχουμε δει.
Αλλά επειδή μας αρέσει πολύ του το επιτρέπουμε και τον αφήνουμε να μας πατήσει.
Μας αρέσει το γλυκό και βουτάμε και το δάχτυλο μέσα.
Οπότε μετά στα συντρίμμια τι χτυπιέσαι και ωρύεσαι;
Διαβάζω ταμπέλες απερίγραπτες που δημοσιεύετε, ”ότι σας πάτησε αποτελείωσέ το” και θέλω να ρωτήσω, την προοπτική να το αφήσεις και να φύγεις την αποκλείεις;
Δεν θα μπορούσα ποτέ να ανταποδώσω κακό που μου έγινε.
Κι όλο αυτό, γιατί δεν κατεβάζω το επίπεδό μου, δεν μπαίνω στην διαδικασία να ρίξω τον εαυτό μου.
Αφήνω πάντα την φύση να κάνει την δουλειά της κι ίσως πάρω κι εγώ κάποια μέρα την δικαίωσή μου.
Δεν μιλάω ποτέ για εκδίκηση, γιατί δεν την πιστεύω και δεν είμαι ο τύπος της εκδίκησης.
Και πιστέψτε με πάντα, μα πάντα έπαιρνα δικαίωση, γιατί όλοι μα όλοι ξανά γυρνάνε στον τόπο του εγκλήματος.
Γιατί να ρίξεις το επίπεδό σου και να ασχοληθείς;
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Άσε το σύμπαν να κάνει την δουλειά του, άσε τον άλλον να φάει τα μούτρα του κι όταν ξανά γυρίσει δικαιώσου.
Μην σκέφτεσαι ποταπά, εκδικητικά και επιθετικά.
Αν φέρθηκες καλά σε μια σχέση και αντ’ αυτού πήρες περιφρόνηση και κακία, μην τρέμεις έρχεται η εξιλέωση από το σύμπαν, γιατί το σύμπαν δεν συγχωρεί, ανταποδίδει.
Ό,τι θερίσεις αυτό θα σπείρεις, δεν λένε;
Έτσι είναι και είναι και πολύ δίκαιο.
Γι’ αυτό μην ζαλίζεις το μυαλό σου με εκδικήσεις, γιατί θα έρθει η μέρα που η δικαίωση θα σε ανταποδώσει για το καλό που έκανες.
Να είσαι πάντα σωστός και καλός στις σχέσεις σου και όλο αυτό θα γυρίσει υπέρ σου ξανά στο τέλος.
Άλλωστε ο άνθρωπος που έχει αγάπη στην ψυχή του δεν έχει ποτέ του μίσος.
Γιατί τι ψυχή θα παραδώσουμε, μου λες;