Θέλω εκείνη την αγκαλιά, που βάφτισες το πιο σωστό μας λάθος..

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

«Άνοιξέ μου, είμαι κάτω. Ήρθα για μια αγκαλιά, σαν εκείνη την τελευταία. Εκείνη που μου είπες πως δεν πρέπει να ξανανιώσουμε».

Δεν θα διαλέξω να είναι βράδυ. Ξέρω πως δεν σου αρέσει.
Δεν θα διαλέξω να είναι Σαββατοκύριακο. Ξέρω πως δεν ακολουθείς ποτέ το ρεύμα.
Δεν θα φοράω τίποτα “καλό”. Ξέρω πως σου αρέσουν οι φόρμες.
Θα έχω διαλέξει μουσική και δεν θα σε ρωτήσω πού θες να πάμε.
Ξέρω πως είναι η ώρα να αφήσεις κάποιον άλλο, όχι να αποφασίσει για εσένα, αλλά να κάνει για εσένα.
Είναι η ώρα να αφεθείς και να μην χρειαστεί να είσαι η δυνατή της ιστορίας.
Δεν χρειάζεται να αποδείξεις άλλο πως είσαι αυτόνομη, ανεξάρτητη, δυνατή.
Τα ξέρω όλα αυτά.

Τώρα θα μάθεις κι εσύ πως τόσο καιρό, σε άκουγα.
Κι αυτά που έλεγες κι αυτά που δεν έλεγες. Τα άκουγα.
Γι’αυτό τώρα ξέρω εκείνα που σου αρέσουν, εκείνα που έχεις ανάγκη κι εκείνα που δεν αντέχεις άλλο.
Πριν κατέβεις, θα σου ζητήσω να αφήσεις πίσω σου την μάσκα του supergirl.
Μπορείς να είσαι εσύ. Όπως είσαι. Όπως νιώθεις.
Με εκείνη την αλογοουρά που μοιάζει με κεφτεδάκι, με τα γυαλιά που δεν φοράς ποτέ έξω από το σπίτι, με εκείνη την ξεχειλωμένη ζακέτα που σε τυλίγει τις νύχτες.

Θα έρθω ξαφνικά, χωρίς να με περιμένεις.
Θα έρθω να σε πάρω να φύγουμε για μια βόλτα.
Με το χέρι σου να μένει σφιχτά μέσα στο δικό μου.
Με τον ήλιο να μας τυφλώνει.

Δεν θα σε πάω σε κανένα μέρος που έχεις ήδη δει.
Θα σε πάω κάπου που δεν θα έχεις αναμνήσεις.
Θα σου έχω πάρει χυμό μήλο και καραμέλες κανέλας.
Κι όταν φτάσουμε εκεί, στο όπου, δεν θα σου υποσχεθώ τίποτα.
Μόνο θα ανοίξω τα χέρια μου να μπεις.
Να σε κλείσω εκεί που ξέρω πως για λίγο ένιωσες ασφάλεια και ηρεμία.
Να σου δώσω αυτό που ξέρω πως χρειάζεσαι.
Χωρίς να χρειάζεται να είσαι άλλο η δυνατή.
Χωρίς να χρειάζεται άλλο να σε προσέχεις.
Τώρα, θα σε προσέχω εγώ.

Τώρα, θα έρθω για εκείνη την αγκαλιά, που βάφτισες το πιο σωστό μας λάθος.
Γιατί ξέρεις πότε το λάθος αξίζει;
Όταν το επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά. Μέχρι να μην είναι άλλο πια λάθος.

«Μην αργείς, είμαι ήδη εδώ».