Ζήσε το, κόντρα στης λογικής τα πρέπει!

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη

Ζήσε το!
Από καιρό ήταν μόνος του, από επιλογή πια! Μέχρι τότε κουβαλούσε στις πλάτες του ένα διαζύγιο και δύο παιδιά να μεγαλώσει, να πληρώσει, να συμπληρώσει όπου η πρώην σύζυγος υστερούσε!
Να κατευνάσει τα πνεύματα όταν οξύνονταν οι διαφορές, να απαλύνει τους φόβους του και των υπολοίπων, να εξημερώσει τους θυμούς για κάτι που έτυχε κανείς τους δεν το διάλεξε!
Είχε μείνει μόνος του, ξανά από την αρχή να ξεκινήσει. Μόνος του στην καθημερινότητα, γιατί στη ζωή του είχε δύο παιδιά που τα στερούταν στην καθημερινότητα του, μόνος του από την επιβεβαίωση της γυναίκας που είχε επιλέξει να παντρευτεί, μόνος του αλλά με τη μάνα του παρέα γιατί τα οικονομικά του έφταναν ίσα για τις ανάγκες των παιδιών του.
Πέρασε φάσεις μονάχος, σε εφήμερες αγκαλιές, από μια σχέση που τον στιγμάτισε και τον άφησε ανάπηρο. Μοναχός με το πακέτο τσιγάρα συντροφιά και τα βράδια στο χέρι του ένα ποτήρι ουίσκι αντί το χάδι τρυφερό που τόσο του λείπε και δεν το κρύβε αλλά περήφανος το ομολογούσε . Πάλεψε νύχτες κουβαριασμένος στο παιδικό κρεβάτι με τον εαυτό του, τα λάθη του και τα σωστά του, έκλαψε, έσπασε, νευρίασε!
Κατάφερε τους φόβους να νικήσει, δοκίμασε αντοχές , δοκίμασε εφήμερες χαρές και όταν ένιωσε ποιος πραγματικά είναι, μόλις αγάπησε την ύπαρξη του ήρθε στη ζωή του ένα θαύμα, ένας θησαυρός που ήξερε πως θα τον είχε για λίγο. Πάλεψε μέσα του γιατί ήξερε από πόνο, ήξερε πως όταν ο θησαυρός φύγει από τα χέρια του τίποτα δε θα είναι το ίδιο. Αναρωτήθηκε αν θα τον χαρεί ή αν δε θα τον αγγίξει για να προστατευτεί ο ίδιος αλλά και για να μην τον αλλοιώσει. Τόσο ήταν το μεγαλείο της ψυχής του, δεν τον ένοιαζε να πάρει όσο προλάβει αλλά περισσότερο τον ένοιαζε να μην τον βεβηλώσει καθώς ο θησαυρός αυτός ήταν 17 χρόνια μικρότερη του. Στην ηλικία του πρώτου του παιδιού.
Όμως πήρε την απόφαση να τον χαρεί ο ίδιος, γυναίκα αληθινή, μυρωδιά γιασεμιού πλημύρισε τη ζωή του και την κάμαρη του. Αυτός ο θησαυρός έλαμπε και φως τη ζωή του έλαμψε ξανά . Τον ενεργοποίησε, τον ξανακάνε να νιώσει. Τον επέλεξε για αυτό που ήταν, ένιωσε πως απέναντι της είχε ένα άντρα ευαίσθητο με καρδιά μικρού παιδιού. Καμιά καχυποψία, κανένα πονηρό κίνητρό, όλα βάσει το συναίσθημα και τον αγνό έρωτα που δε ρωτά την ηλικία σου, απλά συμβαίνει!
Ζήσε το, του είπα! Μόλις μου εξέφρασε τι τον προβληματίζει. Ζήσε το, του φώναξε η καρδιά του κόντρα στης λογικής τα πρέπει!
Αισθήματα γεννήθηκαν, νοιάξιμο, αγάπη, έρωτας αληθινός, πάθος και κορμιά που λυτρώνονταν στις συνευρέσεις τους. Η ζωή έγινε παραμύθι και ο θησαυρός ήταν δικός του. Παραμύθι με γλυκόπικρο happy end. Ήρθε η ώρα να τον αποχαιρετήσει, δεν βγήκε κανείς τους χαμένος γιατί έζησαν, ένιωσαν και ρίσκαραν. Πήραν και έδωσαν. Αγάπη, άγχη, νοοτροπίες και εμπειρίες αλλιώτικες. Την αλήθεια τους. Ζήσαν αυτοί καλά αλλά χωρίστηκαν οι δρόμοι τους. Ήταν από την αρχή ξεκάθαρο πως ο θησαυρός του θα του δινόταν για λίγο.
Ο θησαυρός δε βεβηλώθηκε, έλαμψε περισσότερο. Πόνεσαν και θα πονούν για πάντα όμως άξιζαν ο ένας τον άλλο. Άξιζαν να περάσουν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Άξιζε η αλήθεια τους!
Τον έρωτα τον αληθινό αξίζει πάντα να τον ζεις.