Γράφει η Σπυριδούλα Σγούρου
Κυριακή πρωί! Κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας μόνη και απολαμβάνω το φως που λούζει το χώρο γύρω μου. Πόσο μου αρέσει αυτή η ώρα! Αφήνω την ψυχή μου να ζεστάνει. Στη σιωπή, εγώ και οι σκέψεις μου. Κανείς και τίποτα δεν χωράει τώρα εδώ.
Είναι η στιγμή της ανασκόπησης. Το μόνο που ακούγεται είναι η μουσική που έχω βάλει, με τις απαλές νότες του πιάνου, να με χαλαρώνουν ακόμα πιο πολύ. Στο νου μου, έρχονται πολλά. Προσπαθώ να τα βάλω σε τάξη. Όλα γύρω μας αλλάζουν.
Μαζί και εμείς, μεγαλώνουμε, αναθεωρούμαι πράγματα, συναισθήματα, καταστάσεις. Αλλαγές που κάποιες φορές είναι για καλό και κάποιες συνθλίβουν τον κόσμο μας. Προκλήσεις που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Έρχεται τότε λοιπόν, η ώρα της συνειδητοποίησης πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Όχι φίλε μου, δεν εξαρτώνται όλα από εμάς. Πώς έγινε τούτος ο κόσμος, πώς άλλαξαν έτσι οι άνθρωποι έτοιμοι να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο. Πού πήγε η ανθρωπιά, η κατανόηση, η ανιδιοτελείς αγάπη;
Αυτή η διαπίστωση, σου έρχεται σαν γροθιά στο στομάχι. Ξέρεις όμως πως δεν μπορείς εσύ να αλλάξεις τους άλλους. Μπορείς όμως να αλλάξεις τον τρόπο που εσύ αντιδράς. Μόνο έτσι επιβιώνεις. Παίρνεις τα πράγματα όπως έρχονται και προσαρμόζεσαι. Δεν μαυρίζεις την ψυχή σου. Παραμένεις πιστός στις αξίες σου, σε ένα μεταβαλλόμενο άγνωστο αύριο και κάνεις ότι καλύτερο μπορείς.
Γεμίζεις την ψυχή σου με αποθέματα αγάπης , που διαλέγεις πως εσύ θα τα ξοδέψεις. Σε έναν άπιστο και επικριτικό κόσμο, εσύ, μένεις ο εαυτός σου. Δεν είναι εύκολο, όχι σε καμία περίπτωση. Για να τα καταφέρεις θέλει δουλειά, εσωτερική. Όμως η ψυχική σου ηρεμία είναι πάνω από όλα και όλους. Όταν έρθει η στιγμή που θα πρέπει να πεις όχι, πες το χωρίς ενοχές.
Δεν μπορείς να ευχαριστείς τους πάντες και τα πάντα αφού το έχεις ξαναδεί το έργο. Στάσου τότε και ρώτα τον εαυτό σου, εγώ κατανοώ τον άλλο, μα οι άλλοι κάνουν το ίδιο για μένα; Ότι τοξικό βάλτο στην άκρη και συνέχισε την πορεία σου, πάνω στα βήματα που εσύ έχεις χαράξει για σένα. Να θυμάσαι πως όποια εμπόδια κι αν συναντήσεις, εσύ επιλέγεις για σένα.
Εσύ έχεις την τελευταία λέξη. Εσύ θα πρέπει να αντιμετωπίσεις τις επιλογές σου, λάθος ή σωστές δεν έχει σημασία. Η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ταξίδι, που σε κάθε σταθμό μαθαίνεις την τέχνη του να ζεις.
Ζήσε λοιπόν με τον τρόπο που εσύ θέλεις. Γέλα με την ψυχή σου, αγάπησε με όλο σου το είναι, δοκίμασε καινούρια πράγματα. Μην φοβηθείς να κάνεις αυτό που θέλεις. Ίσως αύριο να είναι αργά.
Να κοιτάς στον καθρέφτη και να χαμογελάς γιατί δεύτερη ζωή δεν έχει. Κι αν εσύ έχεις μείνει πιστός στις αξίες σου, χωρίς να έχεις βλάψει κανέναν, τότε χαμογέλα πιο πολύ. Τα έχεις καταφέρει μια χαρά κι ας μην ήταν εύκολο. Εξάλλου, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται!