Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
“Θες να σου πω εγώ τι θεωρώ ευλογία μικρή μου”; Της είπε μια μέρα..
Ευλογία αγάπη μου, είναι να τιμάς τον άνθρωπο που έχεις στο πλάι σου, να νιώθεις γεμάτος και πλήρης μαζί του και να μην ψάχνεις αλλού για να καλύψεις τα κενά σου, γιατί πολύ άπλα δεν θα υπάρχουν κενά.
Ευλογία είναι να τον φροντίζεις και να τον νοιάζεσαι, χωρίς να προσδοκάς αντάλλαγμα κι αντίτιμα.
Ευλογία, είναι εκείνη η πρώτη καλημέρα με ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο κι εκείνη η καληνύχτα βάλσαμο προτού να κοιμηθείς.
Είναι το να τον κοιτάς και να χάνεσαι, το να νιώθεις τυχερός που τον έχεις.
Είναι το να υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι γύρω σου και όλοι να είναι αόρατοι, όλοι να είναι άπλα σκιές από τον ήλιο που βλέπεις, όταν κοιτάς τα ματιά εκείνου που είναι διπλά σου.
Ευλογία μωρό μου, είναι να θυμάσαι την πρώτη συνάντηση σαν να ήταν χθες, το πρώτο φιλί, το πρώτο ένωμα των κορμιών σας και να φωτίζεσαι ολόκληρος.
Είναι να γυρνάς πίσω τις σκέψεις σου κι όλες οι σκέψεις να γλυκαίνουν από την δική του εικόνα.
Είναι το να σχεδιάζεις το μέλλον και να τοποθετείς πρώτα μέσα σε όλα τα αύριο σου, εκείνον που αγαπάς.
Ευλογία ζωή μου, είναι να ζεις για την στιγμή που θα είσαι μαζί του και να μην ζεις όταν σου λείπει.
Είναι το να είσαι υπερήφανος για κάθε του νίκη, να λυπάσαι όταν λυπάται και να θες να σκοτώσεις οποίον σκεφτεί να αγγίξει έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά του.
Ευλογία ψυχή μου, είναι να ευχαριστείς τον Θεό που στον έφερε στον δρόμο σου, να παρακαλάς τον Θεό να στον έχει γερό, να προσεύχεσαι και να τρομάζεις στην σκέψη και μόνο, ότι μπορεί να πάθει ποτέ του κάτι κακό.
Είναι να περάσουν τα χρόνια και να μην τον έχεις χορτάσει ούτε λίγο.
Ευλογία, είναι το να εύχεσαι, εκείνο το “σ΄ αγαπάω για πάντα” που κάποτε άκουσες από το στόμα του, να κρατήσει για πάντα και το να θες να πεθάνεις στα χέρια του ερωτευμένος μέχρι το τέλος μαζί του.
“Κι εγώ νιώθω ευλογημένος”!
Της είπε μια μέρα…
