Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν έμαθαν να ζουν τίποτα στο λίγο.
Γελάνε δυνατά και νιώθεις την ψυχή τους μέσα σε αυτό το γέλιο, κλαίνε χωρίς να κρύβουν τα δάκρυά τους γιατί ποτέ δεν ντράπηκαν γι’αυτά.
Θα τους ακούσεις να μιλάνε δυνατά ή να σιωπαίνουν ολότελα.
Γιατί η ζωή τους είναι όλα ή τίποτα.
Κι αν δεν μπορούν να τα έχουν όλα, είναι ευτυχισμένοι με το τίποτα.
Γίνονται κύμα και πνίγουν κάθε συμβιβασμένη σχέση, κάθε υποκριτικό “σ’αγαπώ”.
Το χαμογέλό τους είναι φως και με τους φόβους τους γίνονται φίλοι κολλητοί.
Χορεύουν στην βροχή χωρίς ομπρέλα, πάντα χωρίς ομπρέλα.
Δεν φοβούνται να βραχεί μέχρι το τελευταίο τους κύτταρό.
Δεν φοβούνται..
Είναι έντονοι, αδάμαστοι, αδέσποτοι και χαοτικοί.
Ξέρουν να αγαπάνε με έναν δικό τους τρόπο, ολοκληρωτικό κι απόλυτο.
Κι αν δεν τον καταλάβεις αυτόν τον τρόπο, δεν πειράζει, εκείνοι συνεχίζουν και σ’αγαπούν..
Σε κοιτάνε πάντα στα μάτια και διαβάζουν τα κρυμμένα της ψυχής σου.
Είναι εκείνοι που δεν θα δώσουν το χέρι τους στον πεσμένο, δεν θα το προτάξουν από ψηλά, σαν ανώτεροι. Θα κατέβουν και θα σταθούν να σε κοιτάξουν στα μάτια. Θα χαϊδέψουν τον πόνο σου και θα σου δώσουν από την δύναμή τους για να σηκωθείς.
Κάνουν λάθη και τα γιορτάζουν. Χάνονται μέσα στο απόλυτο και το μοιραίο και μπορούν και βλέπουν μέσα στο σκοτάδι.
Δεν θα τους δεις ποτέ να ακολουθούν τους πολλούς. Δεν τους αφορά η μάζα.
Έχουν μάθει να περπατάνε κόντρα στο ρεύμα και σπάνια γίνονται συμπαθείς στους πολλούς.
Είναι εκείνοι που σε μια στροφή της ζωής τους, αποφάσισαν πως δεν τους κάνει το κάδρο που κάποιοι ζωγράφισαν για εκείνους και έφυγαν… έτσι απλά.
Ναι, ξέρουν να φεύγουν όταν νιώσουν πως είναι η στιγμή τους..
Είναι εκείνοι που δεν περιμένουν να έχουν ρέστα από την ζωή για να σε κεράσουν την ψυχή τους. Στην παραδίδουν από εκείνα που δεν έχουν.
Ξέρουν να επιβιώνουν υπό όποιες συνθήκες.. κι αυτό γιατί έχουν αντέξει κι έχουν ζήσει έναν αδέσποτο έρωτα που έγινε ένα με την ψυχή τους και στο τέλος έμειναν μόνοι.
Είμαι εγώ κι εσύ, σ’έναν έρωτα αδέσποτο και δυο ελεύθερες ψυχές που γίναν μία πριν χωριστούν για πάντα.
Είμαι εγώ κι εσύ, που μάθαμε να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς ποτέ να χωρέσουμε την ευτυχία μας σε κοινότυπους ορισμούς και ερμηνείες.
Είμαι εγώ κι εσύ, που θα ψάχνουμε πάντα ο ένας τον άλλο μέσα στα ανούσια και τα μικρά..
Είμαι εγώ κι εσύ, δεμένοι σε μια διάσταση δική μας και ελεύθεροι, αδάμαστοι και μόνοι στον κόσμο των πολλών.
LoveLetters