Δεύτερες ευκαιρίες στους πρώην ή μήπως δεύτερες ελπίδες στους εγωισμούς μας;

Κι όταν οι άλλοι σου λένε, "δεν γίνεται", να μην…

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Ας μην γελιόμαστε, δεν δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες στους άλλους αφήνοντας τους να επιστρέψουνε στις ζωές μας, μετά από φυγές, εγκαταλείψεις κι αποχωρήσεις τους, δεύτερες ελπίδες στους εαυτούς μας δίνουμε.
Ας μην λέμε μπούρδες, δεν δεχόμαστε τους άλλους πίσω στις ζωές μας γιατί πιστεύουμε ότι μετάνιωσαν εκείνοι, τους δεχόμαστε γιατί θέλουμε εμείς να πάρουμε, σώνει και ντε, όσα δεν μπορέσαμε να πάρουμε την πρώτη την φορά. Τα δικά μας τα κενά και τα ανολοκλήρωτα που μας έμειναν από την πρώτη την φορά θέλουμε να καλύψουμε και να ολοκληρώσουμε.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν τσαλαπατάμε τον εγωισμό μας κι επιτρέπουμε πισωγυρίσματα γιατί μας πείθουν οι συγνώμες των “Ασώτων”, είναι η δική μας η ανάγκη για μια καλή ρεβάνς, που μας κάνει να δείχνουμε αφελείς και ευκολόπιστοι.

Ας είμαστε λιγάκι ειλικρινείς με τους καθρέφτες μας απόψε, κι ας το παραδεχτούμε, τελικά είναι οι δικές μας οι προσδοκίες, οι δικές μας οι ανάγκες, οι ανασφάλειες κι οι φόβοι μας ίσως, για να μην μείνουμε μόνοι. Είναι ξεκάθαρα ο δικός ο εγωισμός κι η δική μας η άρνηση του να δεχτούμε ότι δεν τα καταφέραμε την πρώτη την φορά, που μας κάνει να είμαστε “χαζοί”, κι όχι τα επιχειρήματα που μας πλασάρουνε οι άλλοι.

Στην ουσία σας λέω, δεν δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες στους άλλους, κι ας μας βολεύει αφάνταστα αυτή η δικαιολογία, δεύτερες ελπίδες στις αφεντιές μας δίνουμε, κι εκεί ακριβώς είναι που την πατάμε και συνήθως τρώμε τα μούτρα μας.
Για σκεφτείτε το λιγάκι…