Δεν έχεις προδοθεί μόνο εσύ στον έρωτα!

Γράφει η Σοφία Σοφιανίδου

Άκου λίγο!

Σε πρόδωσε.

Σε παράτησε.

Σε κορόιδεψε.

Σε κεράτωσε.

Σε εκμεταλλεύτηκε.

Αλλιώς σου παρουσιάστηκε στην αρχή κι αλλιώς σου βγήκε στο τέλος.

Ένα από αυτά ή και όλα μαζί.

Και σε γέμισε πληγές. Αγανάκτηση, φόβο, ανασφάλειες, θυμό, οργή και παρωπίδες.

Ένα από αυτά ή και όλα μαζί.

Είμαστε περίπου ο μισός πληθυσμός της γης (το λιγότερο) που έχουμε φάει τέτοια ή παρόμοια στραπάτσα, να ξέρεις. Δεν κρατάς κανένα σκήπτρο μοναδικότητας, ούτε αποτελείς εξαίρεση στον κανόνα. Λίγο να δεις γύρω σου οι μισοί -αν όχι οι περισσότεροι- από τους γνωστούς και τους φίλους σου, έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Δεν έχεις πληγωθεί μόνο εσύ σ’ αυτή τη ζωή κι αυτό είναι βέβαιο.

Δύσκολο; Ιδιαίτερα πολύ. Αλλά δεν πέθανες έτσι δεν είναι; Θα μου πεις «που ξέρεις εσύ πώς ένιωσα εγώ κι αν το βίωσα ή το βιώνω στον ίδιο βαθμό με τους άλλους;». Θα σου πω «καλά τα λες, αλλά το αποτέλεσμα είναι πως εν τέλει αρνείσαι να δεις την κακή επιλογή που έκανες» και πως «την επόμενη φορά φρόντισε να διακρίνεις τα σημάδια από την αρχή, γιατί ως γνωστόν το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται κι αυτό είναι κανόνας».

Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να μείνεις στα πατώματα ή στην κορυφή κανενός βουνού για πάντα έτσι ώστε να μην ξαναερωτευτείς. Ούτε πως μπορείς να προχωρήσεις με ελαφρά τη καρδία φυσικά. Δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα κι αυτή είναι η παγίδα που πρέπει να αποφύγουμε όλοι μας.

Το απολύτως απαραίτητο είναι να αντιληφθούμε πως εκεί έξω δεν υπάρχουν μόνο σκατόψυχοι, παρτάκηδες και συμφεροντολόγοι. Θα εκπλαγείς αν ανοίξουν οι ορίζοντές σου, άκου τη θεία που στο λέει. Δε θέλει να είσαι ο μάντης Κάλχας για να τους διακρίνεις. Δυο συζητήσεις, τρεις κουβέντες, και πολλές ματιές.

Αν πάλι θες να μείνεις οχυρωμένος σε αυτό που ονομάζεις «ηρεμία» και να κάνεις παρέα με τον εαυτό σου και περιστασιακές συντροφιές, είμαστε οι τελευταίοι που θα σου πούμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις.

Το μόνο που θα σου ευχηθούμε είναι να αγαπήσεις τη μοναξιά σου τόσο, όσο αγάπησες κι αυτούς που σε φέρανε σε αυτήν την κατάσταση, αφού προφανώς δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου περισσότερο, και του στερείς τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση που μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Τον έρωτα!