Γράφει η Νεφέλη
Η σημερινή βραδιά φωνάζει το όνομα σου. Η νύχτα είναι κρύα, έξω βρέχει και η μοναξιά μου κάνει πάρτυ, με την ανάμνηση σου να με έχει κυριεύσει για μια ακόμη φορά.
Δεν είναι η πρώτη νύχτα που υποφέρω, χωρίς εσένα. Όμως να, οι νύχτες με βροχή μου θυμίζουν την πρώτη μας συνάντηση.
Απόψε θα πιω, για μένα, για σένα, για μας. Θα πιω στις όμορφες στιγμές που ζήσαμε και θα κλάψω για όλες εκείνες που μας πόνεσαν, μας παίδεψαν και τελικά μας νίκησαν.
Τέτοιες βροχερές βραδιές θέλω να είμαι μόνη με μοναδική συντροφιά ό,τι θυμίζει εσένα κι ας πονώ. Δεν θέλω δίπλα μου ούτε φίλους, ούτε γνωστούς, ούτε παρέες. Δεν θέλω να με ενοχλεί κανείς κι ούτε να ξέρει τι περνώ.
Θα πάρω το άλμπουμ με τις φωτογραφίες και για μια ακόμη φορά θα το ξεφυλλίσω φύλλο, φύλλο, θα χαζέψω και θα χαϊδέψω κάθε φωτογραφία σου, θα αφήσω τα δάκρυα μου να πέσουν πάνω στην ζελατίνη και θα τα σκουπίσω, θα ακούσω ξανά και ξανά το ίδιο τραγούδι ώσπου αποκαμωμένη πια θα γείρω στο μαξιλάρι το δικό σου για να αποκοιμηθώ.
Αυτή η νύχτα είναι δικιά μας λοιπόν. Εγώ, εσύ και αναμνήσεις!