Γράφει η NO*RL*IZ
Αξημέρωτα. Στο μεταίχμιο. Εκεί που το φεγγάρι και το σκούρο του ουρανού αρχίζει να σκορπάει. Σαν τις σκέψεις σου. Σαν τον καπνό του τσιγάρου σου που με τυλίγει ηδονικά. Εκεί, που αντικρίζοντας τη λεπτή γραμμή στο βάθος του ορίζοντα να ετοιμάζεται να αλλάξει χρώμα, νιώθεις σαν κάτι να τελειώνει. ‘ Η να ξεκινάει.
Μέσα στο πλοίο. Σκαστή από παντού και από όλα. Χωρίς ειδοποίηση πουθενά αλλά με προορισμό εσένα. Προορισμός το τώρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν με νοιάζει. Τα μάτια μου ήδη γυρεύουν τα δικά σου.
Μία μέρα μόνο. Τόσο θα λείψω. Μια μέρα αλλού, μαζί σου μόνο. Χωρίς να σκεφτώ τι θα πω επιστρέφοντας. Χωρίς να νιώθω το μετά. Μόνο το τώρα. Μόνο το εδώ.
Δεν με περιμένεις. Δεν ξέρω καν αν θα’σαι μόνος. Και αν έχεις παρέα ; Αν θυμώσεις ; Δε με σταματάς τώρα, ό,τι κι αν λες. Ας θυμώσεις. Κι ας έχεις παρέα. Ας μ’αντικρίσεις κι ας μου πεις να φύγω αν μπορείς. Ας με διώξεις. Αν το μπορείς, αν το θέλεις, ας με διώξεις. Θα το δεχτώ. Εσύ μου έδωσες το δικαίωμα να πιστεύω πως μπορώ να το κάνω.
Το νησί δεν ησυχάζει ποτέ. Αλλά όπως φτάνω στο λιμάνι, μια ηρεμία μ’αγκαλιάζει από το πουθενά. Μια χαρμολύπη που ενώνει το μυαλό με το κορμί μου μετά από πολύ καιρό. Σκόρπια κομμάτια τόσους μήνες. Μυαλό εδώ, κορμί εκεί και γω να καταστρέφομαι. Όχι πια. Θα τα ενώσω απόψε. Μπροστά σε σένα. Και ας μου βγει σε κακό. Εδώ ή πίσω κάπου, για κάποιον, θα είναι κακό. Μα τώρα, εδώ. Αυτό με νοιάζει. Μόνο αυτό.
Τα πέπλα της νύχτας δεν έχουν σκορπίσει ακόμα τελείως. Κινείται γρήγορα παρέα μου στα σοκάκια και με σπρώχνει να προλάβω να γλιστρήσω δίπλα σου πριν φύγει τελείως.
Στέκομαι μπροστά στον μικρό κήπο και θυμάμαι πως η στριφογυριστή σκάλα στα δεξιά μου οδηγεί στην ταράτσα σου. Αν ειμαι τυχερή θα’ναι πάλι ξεκλείδωτα. Ανεβαίνω τα σκαλοπάτια σου κι αφουγκράζομαι κοιτώντας τη θάλασσα που απλώνεται χαμηλά μπροστά μου, πάνω στη μικρή ταράτσα. Αφουγκράζομαι τον ήχο που φτάνει από το λιμάνι. Το πλοίο που σαλπάρει. Μα περισσότερο από όλα αφουγκράζομαι τους χτύπους της καρδιάς μου. Ατακτους, δυνατούς, να πηδοβολάνε στο στήθος μου από την προσμονή, από ανυπομονησία. Αναγνωρίζω τους ήχους από το μικρό δωμάτιο. Την ανάσα σου, ήρεμη, ρυθμική που χαϊδεύει σα μουσική τ’αυτιά μου. Θέλω να την ακούσω κι’ άλλο. Να απλωθεί μέσα μου, να κουβαλήσω τον ήχο της όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν γίνει.
Θέλω μόνο απλώσω το κορμί μου εκεί, στον άδειο χώρο. δίπλα στο μαξιλάρι σου. Με περιμένει. Να αφεθώ να νιώσω. Να επιτρέψω στα δάχτυλα μου να γλιστρήσουν απαλά χαϊδεύοντας τις γραμμές του κορμιού σου, όπως διαγράφονται νωχελικά κάτω από το άσπρο σεντόνι. Να τρέξω πάνω του ακολουθώντας τις διαδρομές των δαχτύλων μου χωρίς να σε ενοχλήσω. Δεν θέλω να ξυπνήσεις. Είσαι τόσο ποθητός, τόσο ερωτικά δοσμένος σε μένα και τα μάτια μου αυτή τη στιγμή. Θέλω να μείνεις έτσι. Για λίγο τουλάχιστον.
Εκεί δίπλα σου όμως νιώθω να ηλεκτρίζομαι. Και καθώς σου σκάω απαλά, ήρεμα φιλιά παρακαλάω να ξυπνήσεις. Σε λίγο, το ξέρω. Πάντα έλεγες πως κοιμάσαι βαριά.
Νιώθω τη ζέστη στο πρόσωπο μου, καθώς αποζητώ να αγγίξω με τα χείλη μου τον πόθο σου ανάμεσα στα πόδια σου. Το κορμί μου φλέγεται από προσμονή. Δεν σκέφτομαι τίποτα πια. Μόνο πως τώρα το κορμί και το μυαλό μου είναι εδώ, στο ίδιο μέρος, Μαζί σου. Μετά από πολύ καιρό. Χαράζω έναν υγρό διάδρομο πάνω σου, εκεί χαμηλά, πριν η γλώσσα μου περπατήσει αναζητώντας να κουρσέψει το στόμα σου με μανία. Ξύπνησες. Και καθώς η γλώσσα σου είναι βυθισμένη στο στόμα μου, μετρώ τις εκφράσεις των ματιών σου πώς εναλλάσσονται για δευτερόλεπτα. Έκπληξη, πάθος, έρωτας, πόθος.
Μίλα μου. Σκόρπισε τις λέξεις και τη βαθιά φωνή σου μέσα μου. «Σε θέλω… Μου λείπεις… συνέχεια» Νιώσε με. Αφήνομαι να εκραγώ και κύματα ηδονής απλώνονται σε κάθε χιλιοστό του κορμιού μου με σένα μέσα μου να με ορίζεις. Ένα κορμί. Ένα μυαλό. Όλα εδώ. Θα μείνω εδώ. Ακουμπισμένη στο στήθος σου να με φιλάς και να ακούω την καρδιά σου. Με θέα τον ήλιο να σηκώνεται αργά από τη θάλασσα μπροστά στη μικρή ταράτσα σου. Δεν με νοιάζει τίποτα τώρα.
Το πρωινό αγιάζι με κρατά σε εγρήγορση. Κρατάω το εισιτήριο στα χέρια μου και το χαζεύω. Τέρμα τα ψέματα. Θα πάω. Και σε λίγες ώρες θα ξέρω αν θα μου βγει σε κακό.