Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Τον έρωτά σου, να μην τον αφήνεις με παράπονο.
Τον έρωτά σου, να μην τον αφήνεις με ελλείψεις.
Να του κρατάς το χέρι και στις χαρές, αλλά και στα δύσκολα.
Να του κρατάς το χέρι, έτσι χωρίς λόγο.
Του έρωτά σου, να του λες όσα σε απασχολούν, όσα σε προβληματιζουν και όσα σου φέρνουν σύννεφα στα μάτια.
Τον έρωτά σου να τον προφυλλασεις από λόγια, από κακίες, από ζήλιες..
Τον έρωτά σου, να τον κρατάς ζεστό, αλωβητο και πάντα ψηλά.
Του έρωτά σου, να μην του υπόσχεσαι, αλλά να του πραγματοποιεις..
Να μην του τάζεις, αλλά να του κάνεις εκπλήξεις!!
Τον έρωτά σου, να τον κοιμίζεις σε πουπουλένια στρώματα και να τον σκεπάζεις με μεταξωτά σεντόνια.
Τον έρωτά σου να τον χαϊδεύεις, να του κάνεις τα χατήρια και να τον κακομαθαινεις.
Με τον έρωτά σου να μην κοιτάς την ώρα, να μην υπολογίζεις αποστάσεις, να μην μετράς την ύλη.
Με τον έρωτά σου να είσαι γενναιόδωρος και γαλαντωμος.
Τον έρωτά σου, να τον αποκαλείς με τ’ όνομά του. Να τον φωνάζεις ΕΡΩΤΑ! !
Τον έρωτά σου, να τον ταΐζεις εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια, θαυμασμό..
Του έρωτά σου, να του ψιθυρίζεις στ’ αυτί ερωτολογα, γλυκολογα, στίχους από τραγούδια.
Τον έρωτά σου, να τον κρατάς σφικτά από το χέρι, όπου κι αν βρίσκεστε.
Γιατί αν δεν τον κρατάς εσύ από το χέρι, θα βρεθεί άλλο χέρι!
Αφιερωμένο!
Join the discussion