Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Λυπάμαι, αλλά από φόβο με έχασες. Σε κάθε σου βήμα μπροστά ξεπρόβαλε ο φόβος. Τον τάιζες δειλία και σε κερνούσε δισταγμό, κι όλα αυτά στην υγεία την δική μου. Ήθελες να κάνουμε πράγματα μαζί.
Θυμάμαι τις στιγμές μας, αγκαλισμένοι να μου ψιθυρίζεις λόγια αγάπης κι ένα μέλλον δικό μας. Κοιτούσαμε τα αστέρια και σε κάθε ένα από αυτά κρύβαμε ένα όνειρο, για να το πραγματοποιήσουμε στην πορεία. Μια πορεία, που οδήγησε στο γκρεμό. Η αιτία; Δεν συμβαδίζει η λογική με τον έρωτα, μωρό μου. Βαρέθηκα τη λογική, βαρέθηκα τα πρέπει.
Σε κάθε λύση έβρισκες πρόβλημα. Φόβος; Τελικά σωστά λένε, ότι το πρώτο σύμπτωμα του έρωτα στον άντρα είναι η δειλία, ενώ στη γυναίκα το θάρρος. Ήμουν πιο θαρραλέα από σένα, ματιά μου.
Δεν φοβήθηκα κανέναν και ήξερα να παλέψω για εμάς. Ακόμα κι εδώ όμως μπερδεύτηκαν οι ρόλοι μας. Εκεί το έχασες. Εκεί έχασες εμένα. Δυνατή για δύο, αποφασισμένη για δύο. Να παλέψω με όλους και κόντρα σε όλα να κερδίσω για εμάς. Αλλά μόνο εγώ.
Σε κάθε βήμα που έκανες, ύψωνες μόνος σου τείχη. Τείχη που έπρεπε εγώ να τα γκρεμίζω, για να σου δείχνω άλλη μια φορά, ότι όλα είναι θέμα θέλησης και δύναμης. Σε αυτή την ιστορία εγώ έπρεπε να είμαι η αδύναμη, εγώ έπρεπε να φοβάμαι κι εσύ να με καθυσυχάζεις. Μια φορά έπρεπε να γίνει σωστό μοίρασμα ρόλων. Εσύ ο άντρας κι εγώ η γυναίκα. Αλλά πάλι βρέθηκα να παίζω και τους δύο ρόλους. Στο πάλκο της ζωής μας δεν υπήρχες. Μόνο λόγια μοίραζες. Βλέπεις, αυτά είναι τα εύκολα, γιατί στις πράξεις φάνηκες κατώτερος των περιστάσεων.
Κράτα τον φόβο σου για πάρτη σου, μωρό μου. Εγώ θέλω παλικάρι δίπλα μου. Έστω για μια φορά να παλέψει αυτός για μένα. Να τα βάλει αυτός με όλους για μένα. Να έχει τα κότσια τα λόγια να τα κάνει πράξεις. Δύσκολο πολύ για σένα οι πράξεις, εύκολο για μένα οι αποφάσεις. Και αποφασίζω να φύγω.
Φοβήθηκες να ρισκάρεις για μένα. Φοβήθηκες να ζήσεις το μαζί που μου υποσχέθηκες. Φοβήθηκες τους άλλους. Φοβήθηκες την αλήθεια μου. Αλλά ο μεγαλύτερος φόβος σου πηγάζει από τον ίδιο τον εαυτό σου. Δειλός να παλέψεις για τη ζωή σου. Δειλός να διεκδικήσεις την ευτυχία σου. Το σέβομαι λοιπόν. Κανε παρέα με τον φόβο σου. Αυτόν επέλεξες. Κι αυτός με πήρε μακρυά σου. Λυπάμαι αλλά από φόβο με έχασες, τελικά.