Γράφει η Νόνη Διολή
Έριξε μια ματιά έξω από το παράθυρό της.
Ησυχία στο στενό δρομάκι.
Έκλεισε τα παντζούρια, έσβησε το φως και ξάπλωσε.
Η ζέστη ήταν αφόρητη αλλά το κρεβάτι της έμοιαζε αλλόκοτα παγωμένο.
Τράβηξε το σεντόνι και σκέπασε το σώμα της.
Έκλεισε τα μάτια της και τον ένιωσε να έρχεται και να ξαπλώνει δίπλα της.
Ένιωσε τα πόδια του να μπλέκονται με τις γάμπες της και τα χέρια του να πιέζουν ελαφρά και να την ασφαλίζουν στο στήθος του.
Έχωσε τη μύτη του στα μαλλιά της και άφησε το στόμα του να στέλνει μικρές ανάσες στο λαιμό της.
Το σώμα του τη ζέστανε αμέσως.
Έσπρωξε το σεντόνι με το χέρι της μακριά από το δέρμα της και τον άφησε να την σκεπάσει με το δικό του.
Αφέθηκε στην αγκαλιά του.
Δεν ήθελε να ανοίξει τα μάτια της, απέφευγε ακόμα και να αναπνέει από φόβο μήπως τον ξεβολέψει και χάσει την αίσθησή του.
Ένιωθε τα χέρια του να κάνουν διαδρομές κατά μήκος της σωματόγραμμής της και τα δάχτυλά του να ζωγραφίζουν σχήματα ακανόνιστα. Κύκλους και τετράγωνα, γραμμές ευθείες και τεθλασμένες.
Άκουγε τις φωνητικές χορδές του να σχηματίζουν δίφθογγους και να στέλνουν λέξεις άναρχες και ακατανόητες πότε στο στόμα της, πότε στο στήθος της και πότε στα μέρη της τα μυστικά και φυλαγμένα.
Σχεδόν έβλεπε το βλέμμα του, βαθύ, ερωτευμένο και υγρό να καρφώνεται μέσα στα δικά της μάτια.
Ένιωθε τους γλουτούς της να σφιχταγκαλιάζονται με τους δικούς του και να αφήνονται σε έναν χορό τελετουργικό, μυστηριακό, έναν χορό σχεδόν μυσταγωγικό, έναν χορό απόλυτης έκστασης και ηδονής.
Άνοιξε τα μάτια της, έσπρωξε με τα πόδια της το σεντόνι μακριά από το σώμα της.
Ψαχούλεψε στα σκοτάδια με τα δάχτυλα της το κομοδίνο και βρήκε τα τσιγάρα της.
Ανασηκώθηκε στη ράχη του κρεβατιού, ακούμπησε την πλάτη της στο μαξιλάρι.
Άναψε ένα τσιγάρο.
Ήπιε μια βαθιά ρουφηξιά από τον καπνό.
Ακόμα μια νύχτα που θα την ξοδέψει ξάγρυπνη.
Ακόμα μια νύχτα που θα νιώθει το σώμα του εκεί αλλά το μόνο που θα έχει θα είναι η απουσία του.
Ακόμα μια νύχτα που θα ακούει τη φωνή του αλλά το μόνο που θα έχει θα είναι η σιωπή του.
Ακόμα μια νύχτα που θα καίγεται στη σκέψη του αλλά το μόνο που θα έχει θα είναι το παγωμένο της κρεββάτι.
Σηκώθηκε με αργές κινήσεις, άνοιξε το παράθυρο.
Ησυχία στο στενό δρομάκι.
Άφησε το βλέμμα της αφηρημένο να περιπλανηθεί στον δρόμο.
Ακόμα μια νύχτα που θα τον βλέπει να περπατάει τα βήματά του προς το μέρος της, αλλά το μόνο που θα έχει θα είναι η σκιά του που θα απομακρύνεται μέσα στο σκοτάδι της ζεστής νύχτας.
Ακόμα μια…