Γράφει η Αναστασία Κακαβά
«Πολλά πράγματα επιθυμώ να κάνω στη ζωή μου, αλλά πιο πολύ επιθυμώ να γίνω πιλότος και να ταξιδεύω με το δικό μου αεροπλάνο στα πέρατα της γης.». Αυτή είναι η μικρή Αναστασία. Είναι μαθήτρια πέμπτης δημοτικού κι ονειρεύεται, πολύ θα έλεγε κανείς. Κακό είναι αυτό; Μα φυσικά όχι, κακό είναι να σταματήσει να ονειρεύεται, αλλά μήπως το έχει κάνει;
Σαν αύριο, πρώτη του Δεκέμβρη το 1993, ήρθα σε αυτήν εδώ τη ζωή χωρίς να το επιλέξω, αλλά νομίζω πως μου αρέσει τελικά. Κλείνοντας αισίως τα είκοσι τέσσερα χρόνια μου και δεδομένου ότι πλέον έχω την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου, θέλησα να κάνω έναν απολογισμό ή αυτοκριτική, θα μπορούσε να πει κανείς.
Για το σκοπό αυτό έψαξα και βρήκα – απορώ πώς – ένα παλιό μπλε τετράδιο του δημοτικού, σκονισμένο μα στολισμένο με πολλές όμορφες αναμνήσεις. Τότε που όλα ήταν ανέμελα και μύριζαν καραμέλα, χώμα από το παιχνίδι και σουσάμι από το φρέσκο κουλούρι του σχολικού κυλικείου. Για καλή μου τύχη, λες και το ήξερα ότι θα μου χρειαστεί, βρήκα στο τετράδιο μια έκθεση για τα όνειρα που είχα για το μέλλον και πραγματικά εξεπλάγην!
Στέκομαι, λοιπόν, απέναντι σε αυτό το πιτσιρίκι κι ακούω τα όνειρά του, για να δω ποια έχω πραγματοποιήσει και σε ποια το έχω απογοητεύσει παταγωδώς! Διαβάζω, αρχικά, πως ήθελα να γίνω πιλότος! Ομολογώ πως δεν το θυμόμουν! Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα ήταν ατυχία τόσο για μένα όσο και για τους διακόσιους επιβαίνοντες δεδομένης της μυωπίας μου! Γελώ μόνο που το σκέφτομαι.
Αγαπούσα, όμως, κι αγαπώ τα ταξίδια. Να κάτι κοινό με το πιτσιρικάκι. «Θέλω να ταξιδέψω στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Μόσχα και τη Ρώμη για να γνωρίσω άλλους πολιτισμούς και στην Αφρική για να δω την άγρια φύση και στην Αμερική να δω τους ουρανοξύστες και να ζήσω λίγο εκεί.».
Κοιτάζω έναν χάρτη που έχω πάντα κολλημένο δίπλα στο γραφείο μου κι όντως έχω κυκλώσει με ένα κόκκινο στυλό αυτά τα μέρη. Άρα, τα όνειρα αυτά είναι ακόμη σε αναμονή! Δηλώνω, έπειτα, θαυμαστής της κουζίνας των λαών και πως θέλω να δοκιμάσω κάθε λιχουδιά! Μα ίδια κι απαράλλαχτη έχω μείνει; Είναι φοβερό!
Ξαναγελώ και συνεχίζω την ανάγνωση. «Επίσης θα ήθελα να δω στους πόλους αν πραγματικά ο άξονας της γης την τρυπά κι αν περνά μέσα από το εσωτερικό της.». Ίσως αυτό το όνειρο να μην καταφέρω να το κάνω πραγματικότητα, μικρή μου, όμως σε κάθε πόλο της ζωής μου ψάχνω να δω τι πραγματικά συμβαίνει. Ίσως η παιδική μου αφέλεια και φαντασία απέδωσε έτσι τη δίψα μου να βρίσκω την αλήθεια σε κάθε τι που με προβληματίζει.
«Αν και είναι αδύνατον η επιθυμία μου να γίνει πράξη, εγώ πάντα θα πιστεύω στην εκπλήρωσή της!». Κάπως έτσι κλείνω την έκθεσή μου και συμπεραίνω τη μεγαλύτερη ίσως γκάφα που έχω κάνει μέχρι στιγμής! Μα πού πήγε αυτή η αισιοδοξία; Αυτό το πείσμα; Πρέπει να είσαι παιδί για να πιστεύεις στα όνειρά σου; Να είσαι σίγουρος πως, αν και δύσκολα, εσύ θα προσπαθήσεις;
Χάθηκα, μάλλον, μέσα στην καθημερινότητα, τη σύγκριση και την απαισιοδοξία. Ίσως είδαν και βλέπουν πολλά τα μάτια μου για να πιστεύω αγόγγυστα σε όσα ονειρεύομαι. Ας είμαστε, όμως, ειλικρινείς! Αυτά είναι δικαιολογίες! Αυτό που άλλαξε από τότε λέγεται συμβιβασμός.
Συμβιβαζόμαστε για το μέλλον, επειδή μας απογοητεύει το παρόν. Βάζουμε οι ίδιοι όρια κι εμπόδια στα όνειρά μας, ενώ – δείτε – τόσο εύκολα ονειρευόμασταν μικροί. Μόλις έντεκα ετών, σε ένα θρανίο, χωρίς καμία υποτιθέμενη ανεξαρτησία και δύναμη κι ονειρευόμουν το γύρο του πλανήτη και τώρα τι;
Τώρα που μεγάλωσα και σπούδασα κι άρχισα να ανεξαρτητοποιούμαι τι ονειρεύομαι; Με τρομάζει μόνο η ιδέα να οργανώσω ένα τέτοιο ταξίδι, κι οποιοδήποτε «ταξίδι» προς ό, τι λαχταρώ! Υποθέτω πιθανές δυσκολίες, εμπόδια ανύπαρκτα, γιατί κατά βάθος φοβάμαι.
Μα αυτό δεν κάνουμε όλοι; Όσο μεγαλώνουμε, τόσο φοβόμαστε να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας, μα ξεχνάμε πως μόνο εμείς μπορούμε να μας απομακρύνουμε από το όνειρο. Ο μόνος σου αντίπαλος είναι ο εαυτός σου, ξεπέρασέ τον κι ίσως αύριο ξυπνήσεις σε κάποιον ουρανοξύστη!
Αυτό θα έλεγε η μικρή που γράφει την έκθεση, κι εγώ της βγάζω το καπέλο ευχόμενη του χρόνου τέτοια μέρα, λίγο πριν κλείσω τα είκοσι πέντε μου χρόνια, να έχω αποκτήσει τα κότσια αυτής της εντεκάχρονης!