Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
Είμαι αυτή που βλέπεις, χωρίς μάσκες, χωρίς προσωπεία. Δεν προσπαθώ να σου παρουσιάσω μια ωραιοποιημένη μορφή του εαυτού μου, δεν με ενδιαφέρει να με συμπαθείς για κάτι που δεν είμαι, θέλω να είσαι δίπλα μου για όλα όσα είμαι αλλά και για αυτά που δεν είμαι.
Δεν είμαι χαρούμενη όλη την ώρα, ούτε θα το παίξω χαρούμενη για να μην φέρω κάποιον σε δύσκολη θέση, από την άλλη όμως δεν θα δείξω σε όλους ότι δεν είμαι καλά, αρχικά γιατί δεν μ’ αρέσει να με λυπούνται και έπειτα γιατί δεν θέλω να υπαινιχθεί πως θέλω προσοχή.
Γκρινιάζω και νευριάζω με τα πιο απλά πράγματα κι αυτό καμιά φορά είναι εξοργιστικό, για τους γύρω μου αλλά και για εμένα. Είναι εξοργιστικό να πρέπει να προσέχεις την κάθε σου κίνηση το ξέρω, μα δεν το ελέγχω και σίγουρα δεν το κάνω επίτηδες. Απλά, να, είμαι υπερευαίσθητη. Αν κάτι με στεναχωρήσει θα στο δείξω και με το παραπάνω. Και τις περισσότερες φορές είμαι υπερβολική το ξέρω. Αλλά αυτή είμαι. Με διαλέγεις ή με αφήνεις, τα ενδιάμεσα δεν μου αρέσουν.
Πολλές φορές είμαι “πολύ” για να με αντέξει κάποιος. Δεν είναι και εύκολο εδώ που τα λέμε να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που λατρεύει τα χάδια 24 ώρες το 24ωρο και μουγκρίζει και σε σκουντάει αν σταματήσεις. Το ξέρω μωρέ μου το λένε όλοι, μην είσαι τόσο χαδιάρα αμάν πια. Μα εμένα μου αρέσουν τα χάδια και οι αγκαλιές.
Αλλά δεν θέλω να με πνίγεις. Είτε φίλος είσαι είτε σχέση θέλω που και που το χώρο μου. Θέλω να πέσω στην κατάθλιψή μου με την ησυχία μου χωρίς να χρειάζεται να δώσω εξηγήσεις. Χωρίς να χρειάζεται να αναλύω κάθε φορά πως είναι μία φάση από τις πολλές που περνάω κατά καιρούς και θα φύγει. Θέλω να μείνω μόνη μου να κλάψω, να νευριάσω, να βρίσω χωρίς να πάρει η μπάλα κανέναν.
Ναι το έχω και αυτό. Αν νευριάσω ίσως βρεθείς φταίχτης εκεί που δεν φταις. Ναι ναι ξέρω δεν πρέπει να ρίχνω ευθύνες εκεί που δεν υπάρχουν μα αν νευριάσω δεν σκέφτομαι. Και όταν δεν σκέφτομαι τα χώνω σε όποιον βρεθεί μπροστά μου. Αλλά αυτή είμαι. Με διαλέγεις ή με αφήνεις, τα είπαμε.
Δεν θέλω μισόλογα και φτηνές δικαιολογίες. Δεν μου αρέσουν τα ωραιοποιημένα ψέματα που δημιουργούν μαλακά μαξιλαράκια. Μου αρέσουν οι ντόμπρες κουβέντες, οι αλήθειες που πονάνε και σε ρίχνουν στα βαθιά πριν καν πάρεις ανάσα.
Δεν με ενδιαφέρει να μου χαϊδέψεις τα αυτιά για να φανείς εσύ καλός. Θέλω να μου πεις τα λάθη μου ακόμα κι αν δεν συμφωνώ. Θέλω να ξέρω πως διαφωνείς μαζί μου. Πως δεν κάνω παρέα ή πως δεν είμαι σε σχέση με τον εαυτό μου. Τι να το κάνω άλλωστε; Μου αρέσει να συζητάω και ας διαφωνώ, πως αλλιώς άλλωστε θα μάθω νέα πράγματα;
Βέβαια από την άλλη αν έχω μία άποψη δύσκολα μου την αλλάζεις.
Στο είπα αυτό; Όχι ε; Είμαι και πεισματάρα. Αλλά είπαμε, αυτή είμαι. Με διαλέγεις ή με αφήνεις. Δεν μπορείς να διαλέξεις τα κομμάτια που σου αρέσουν και να αφήσεις τα υπόλοιπα. Ή όλο το πακέτο ή τίποτα! Για αυτό έχε το νου σου πριν αποφασίσεις πως θες να είσαι μαζί μου με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, γιατί δεν είμαι εύκολη υπόθεση!